Maandag 19 oktober 2015

Ieder jaar neem ik me voor om geen paddestoelen te fotograferen. Dat schreef ik ook al in 2013 en 2014. Toch lig ik elke keer weer op m’n knieën voor die herfstkoninkjes.

Het zal de vergankelijkheid zijn, het symbool van het najaar, of gewoon het gemak dat je iets voor de lens hebt dat niet wegloopt. Geen idee, maar vanochtend -in de Soesterduinen- heb ik opnieuw mijn eigen voornemens geweld aan gedaan.

Mooi bah…!