Het verhaal van Ruth komt uit de Bijbel. Het maakt deel uit van de vijf zogeheten feestrollen. Dit verhaal wordt gerekend tot de meesterwerken van de Hebreeuwse vertelkunst.

In 2009 maakte zanger/componist Stef Bos een lied van het verhaal van Ruth.

Een paar jaar later, in 2016, lieten de fotografen Sander Troelstra en Mujtaba Jalali zich inspireren door dit lied. Ze maakten zes portretfoto’s van migrantenvrouwen.

Noömi verlaat Juda omdat er een enorme hongersnood heerst. Ze vlucht naar Moab, een onbekend en vijandig land. Het wordt een moeilijke tijd. Haar man sterft en een paar jaar later ook hun twee zoons. 

Noömi wil terug naar haar geboorteland. De hongersnood is inmiddels voorbij. Ruth, één van haar twee Moabitische schoondochters reist met haar mee.

Ruth zegt:
“Waar u gaat, zal ik gaan, waar u slaapt, zal ik slapen; uw volk is mijn volk en uw God is mijn God. Waar u sterft, zal ik ook sterven en daar zal ik begraven worden.”

De vrouwen komen volledig berooid aan in Juda.

Noömi zegt:
“Toen ik hier wegging had ik alles, maar de Heer heeft mij met lege handen terug laten komen.”

Ruth doet haar best om voedsel te vinden. Ze raapt op het boerenland gerst die blijft liggen tijdens de oogst. Daar ontmoet ze boer Boaz.
Boaz ziet de arme vrouw en zorgt dat ze voldoende te eten krijgt. Hij wil haar belonen voor alles wat ze voor haar schoonmoeder heeft gedaan.

Ruth zegt:
“Waaraan heb ik het te danken dat u zo goed voor mij bent, terwijl ik toch maar een vreemdeling ben? U heeft zich mijn lot aangetrokken, terwijl ik niet eens bij u in dienst ben.”

Boaz en Ruth trouwen. Ze krijgen een zoon.