Zondag 17 januari 2016
Een klein laagje poedersneeuw, een stralende zon en nauwelijks wind. Hoe fijn kan een zondag zijn!? Het was een prima dag voor de natuur en een beetje cultuur. De hoogste tijd voor het Kröller Müller!

Jongens wat een prettig museum is dat. Er zijn een paar zalen vol met werk van mijn hartsvriend Van Gogh. Om over Renoir, Monet en Picasso nog maar te zwijgen. ’t Is volstrekt begrijpelijk dat er vorig jaar een kleine vierhonderdduizend bezoekers naar Otterlo kwamen.

Fam. Kröller Müller

Helene Müller en Anton Kröller zijn de aanstichters van de kunstcollectie. Ze hebben weliswaar advies gehad van een kunstpedagoog (H.P. Bremmer), maar het onbeperkte budget van het echtpaar heeft een doorslaggevende rol gespeeld. Die Bremmer zag wel wat in de tekeningen en schilderijen van Vincent van Gogh. De werken zijn bij tientallen tegelijk aangekocht. Dat was in een tijd (begin 20ste eeuw) dat de prijzen voor een Van Goghje nog wat lager waren dan nu, maar toch…

Eindelijk heb ik ‘De Aardappeleters’ in het echt gezien. En er hing overigens ook veel materiaal uit de periode dat Vincent zich nog geen schilder waande. Daar zaten -voor mij- nieuwe juweeltjes tussen. Een aantal schilderijen had ik nog nooit gezien, zelfs niet via Google. En het werd helemaal leuk toen ik ‘De Olijfgaard’ uit juni 1989 zag. Dat schilderij hing vroeger bij m’n ouders in het trapportaal. Nou ja, een remake dan….
 

 

Supp(r)oosten

Het personeel is ook al zo vriendelijk. Geen stijve suppoosten die ongeïnteresseerd op hun strategisch opgestelde stoeltjes zitten, maar lolbroeken die informeel en enthousiast de weg naar de koffie wijzen. Het is echt een feestje in het Kröller Müller.

Overal komt licht door de grote ramen naar binnen. En als je naar buiten kijkt, dan heb je zicht op één van de grootste beeldentuinen van Europa. Het was te koud om op de originele Rietveldbankjes te gaan zitten, maar het had gekund.

Ik zal ruiterlijk toegeven dat het stralende zonnetje de slagroom op de kunsttaart was. En die museumjaarkaart is -tot nu- de beste aankoop van 2016. Ik ben als een doldwaze door alle zalen gerend en heb alleen stil gestaan bij de werken die om mijn aandacht schreeuwden. Dat kan namelijk als je zo’n kaart hebt. Volgende week ga ik gewoon nog een keer…

______
De grote foto laat een deel zien van het schilderij ‘Violon’ van Pablo Picasso, gemaakt in 1911/1912. En al die gelaste stukjes metaal zijn een bedenksel van Zoltan Kemeny. Het heet ‘Onwillekeurige snelheid’, maar ik zag er de skyline van een stad in als je het beeld een kwartslag draait.