Zaterdag 1 maart: We zijn weer op jacht geweest, Sander en ik.

Speurtocht
Zoonlief heeft een auto nodig en nu struinen we stad en land af, op zoek naar de mooiste modelletjes. Het moet een VW Polo worden en tweedehands. Dat staat vast.

Poloparadijs
Vandaag kwamen we boven Amsterdam terecht. Daar is het Poloparadijs. Heel veel glimmende karretjes op brede banden, vette velgen en ook nog voor weinig. Het leek bijna te mooi om waar te zijn. Op basis van grondige internetresearch had Sander zijn oog laten vallen op twee verschillende koetsen. De garagehouder leek niet erg van plan om ook twee proefritten toe te staan. Dat was een kleine tegenvaller en het leidde tot wat woordenstrijd. Enfin, uiteindelijk mocht het dan toch. Mooi!

Boze blikken
Het was wel vreemd dat één van de auto’s op de site nog een navigatiesysteem had, maar in de showroom niet meer. “Geen probleem”, zei de verkoper, “we bouwen er wel ééntje in. Voor hetzelfde geld.” Gek, maar toch weer mooi.

Tijdens dit soort uitstapjes neem ik altijd de camera mee. Dat is handig voor later. Als je weer thuis bent en je weet niet precies meer of de uitlaat was voorzien van extra blinkend chroom, dan kun je het even checken. Dus trok ik al snel het toestel uit de tas. Het leek warempel wel of het een pistool was. Verschrikte verkopers, geïrriteerde vragen, boze blikken. Dat was minder mooi.

Niks aan de hand
Daarna weer veel geruststellende woorden: een brede barst in de voorspoiler was volgens de garagemeneer ‘een krasje’, een knallend geluid bij de schokbreker was ‘een reservewiel dat los lag’ en de proefritjes konden niet langer duren dan vijf minuten. Sander weerstond de verleiding van al het schoons en zei dat ‘ie nog een nachtje over de beslissing ging slapen. Toen we samen weer op de weg terug waren, was z’n eerste zin: “Bij die lui ga ik mijn geld niet uitgeven!” En de tweede: “Het voelt niet goed”.

Google
Ik heb daarna nog wat gegoogeld op de garagenaam. Ik zal je besparen wat er op fora en de site van TROS Radar allemaal te vinden is, maar vanaf nu vertrouw ik blindelings op het gevoel van Sander. Mooi!