Het is maandag 24 maart 2014. Vandaag ontmoet ik Harm. Dat gebeurt wel vaker, maar minder vaak dan vroeger.

De Generaal
Harm is een voormalig collega. We troffen elkaar iedere werkdag en gaven elkaar een hand. Daar hoorde een kleine kniebuiging bij en een licht neigen van het hoofd. Het was een ritueel dat ons goed beviel. Die dagelijkse regelmaat is voorbij. Nu zijn we verplicht tot het maken van afspraakjes. We halen herinneringen op, nemen onszelf de maat en fantaseren over de toekomst. Dit keer in Baarn bij Eethuis De Generaal.

Harm heeft de plek uitgezocht. Ik ga op zoek naar een reden, want Harm doet vrijwel alles met een bedoeling. Waarom De Generaal?

Snor
Harm heeft twee kanten. Zijn snor en ijzeren discipline zijn symbolen van een commandant, net als het strategisch inzicht en de grenzeloze loyaliteit. Harm tolereert geen onrecht. Met hem kun je de oorlog winnen.

Spiegelbeeld
Maar…, Harm houdt niet van strijd. Hij hanteert slechts een ongevaarlijk wapen: zijn vliegensvlugge humor. Harm heeft ook geen vijanden. Als hij al gevechten voert, dan is het met zichzelf.
Daarover praten wij. Minder dus, maar intenser.

En als we weggaan, dan buigt het hoofd en knikt de knie.