11 april 2014: Tijd is relatief. Oude zondagmiddagen duurden eeuwig. Tegenwoordig zijn ze zo voorbij. Dat heeft met je leeftijd te maken, zeggen wetenschappers. En met het aantal nieuwe ervaringen.

Als je jong bent, is alles nieuw. Dat schijnt de tijd te vertragen. Op rijpere leeftijd weet je het allemaal wel zo’n beetje en dan vliegen de uren. Dat beweren dus die onderzoekers. Deze week sprak ik daarover met een oud-collega. We houden een oude traditie in ere en eten periodiek een pizza. We moesten dit keer een paar weken inhalen en de thema’s tuimelden over tafel. Ook de tijd.

Je moet aan onderzoek twijfelen heb ik vroeger op de journalistenschool geleerd. Nou, twijfelen doe ik. De afgelopen maanden heb ik uitsluitend nieuwe dingen gedaan. Alles was even leuk en leerzaam. Toch stroomden de dagen langs me heen. Het leek wel een waterval na een wolkbreuk. Mijn disgenoot is wijs, maar vat de tijd evenmin. We gingen naar huis en wisten dat het weer te kort was geweest.

Een andere collega zette vandaag de tijd even stil. Hij schreef een lofzang op Facebook. Over mij! Harm heeft blijkbaar een hoge pet van me op. De bloos zat tot ver achter m’n oren. Ik heb eindeloos naar het beeldscherm zitten turen. Ieder woord gewogen. In werkelijkheid was het waarschijnlijk maar even. Ik dacht en dronk de tijd als dure wijn (vrij naar Stef Bos).

Nu is het weekend. De zondag nadert met rasse schreden. Ik ga ‘m besteden als in het verleden. Niks doen! Kijken hoe lang dat duurt….