Dinsdag 22 april 2014: In het stadspark is een multifunctioneel moerasje. ’s Winters is het een schaatsbaan, ’s zomers een hangplek voor ouderen en in het voorjaar een broedplaats voor kieviten.

Er loopt een klinkerpad door het watergebied. Vanaf medio april is het daar niet veilig. De broedende kievit en z’n vrouw scheuren als Joint Strike Fighters langs je hoofd. Meestal wordt de duikvlucht voorzien van een grote straal witte derrie en oorverdovend gekrijs.

De leenhond heeft daar lak aan (in dit geval had ik beter een ander woord voor ‘lak’ kunnen kiezen). Als ze het warm heeft gekregen van het terugbrengen van stokken, ballen, stenen en andere zaken waar je mee kunt gooien, duikt ze plompverloren in het stinkende water. Militaire commando’s als ‘hier’, ‘blijf’, ‘sta’, stop’, etc. helpen dan voor geen meter. Vanmiddag was het weer zover.

Morgen loop ik een ander rondje!