Woensdag 24 april: Hilversum moet fuseren en bezuinigen. Het kabinet wil dat de Publieke Omroep het met honderden miljoenen minder gaat doen. Dat brengt natuurlijk veranderingen met zich mee, want je kunt niet gaan samenwerken en geld besparen zonder aanpassingen. De radiozenders gaan bijvoorbeeld flink op de schop, met als gevolg dat er programma’s verdwijnen en dat nieuwe titels zich aankondigen.

Deze week heb ik m’n best gedaan om collega’s goed te informeren over de schuivende panelen. Sommigen krijgen nieuws waar ze blij van worden, anderen zien een programma waar ze jaren met hart en ziel aan hebben gewerkt, sneuvelen. Dat laatste is niet fijn, to put it mildly. Ook het bedrijf ziet niet graag titels verdwijnen waar veel energie en geld in is gestopt. Zeker niet als het succesvolle programma’s zijn. Kortom: sommige keuzes zijn buitengewoon lastig en hebben vervelende consequenties. Toch moeten ze soms gemaakt worden, omdat er -bijvoorbeeld- iets anders voor in de plaats komt dat potentie heeft, geld oplevert, werkgelegenheid garandeert, anderen ruimte biedt, of beter past in een visie voor een zender. Er zitten dus nuances achter een besluit, keerzijdes van medailles.

Wat me nou zo verbaast, is dat allerlei buitenstaanders zich in karakterloze tweets voor zendtijddeskundige uitgeven. Ze pretenderen alle afwegingen te kennen en maken korte metten met mensen (‘managermannen’ worden ze genoemd) die al tijden zorgvuldig hun best doen om weegschalen in balans te krijgen. De toevallige Twitteraar, of Facebookgoeroe heeft al die weken niet nodig. Hij of zij weet binnen luttele minuten en met een enkel woord precies te vertellen waarom alle nettepakkenmeneren het helemaal fout zien. Da’s best knap, vind ik. Oh ja, als je dan ook nog schrijft dat die bobo’s met hun stropdassen maar ‘geruimd’ moeten worden, dan is mijn verbijstering echt maximaal.

Dank voor de aandacht. Het moest even.