Dinsdag 6 mei 2014: De laatste tijd verplaats ik me graag per Openbaar Vervoer.

De bus stopt ongeveer in de achtertuin. Het is eigenlijk vreemd dat ik er de afgelopen twintig jaar nooit gebruik van heb gemaakt. Maar goed, dat is nu dus anders. Vanavond nam ik lijn 1 en 2 naar een bijeenkomst van de fotoclub. Er stond een presentatie in de agenda van Diana Bokje. Diana is hoofdredacteur van het magazine ‘Fotografie‘ en ze verdiept zich al heel lang in de psyche van mensen die graag met camera’s spelen.

Het werd een leerzame en confronterende avond.
Het selecte gezelschap van de Beste Fotoclub van Nederland (2013-2014) kreeg vragen voorgelegd als: “Wat ben je nou eigenlijk als fotograaf: een Kunstenaar, Filosoof, Technicus of een Onderzoeker? Wat wil je met al die plaatjes? Wil je je alleen uiten, of iets duidelijk maken, of perfectie nastreven, of informeren?”

Kijk, dat zijn de essentiële vragen waar het om draait in een fotografenleven. We gingen diep en kregen vergaand inzicht in onze persoonlijke drijfveren. Ik weet nu dat ik ‘behaagziek’ ben. Ik wil graag pleasen met prachtige plaatjes. Daar is niks op tegen, maar af-en-toe een prikkeling, een kwinkslag, of wat recalcitrantie zou mijn portfolio verrijken. Je bent alvast gewaarschuwd.

Kijk, tot dat soort inzichten kom je dan op een doordeweekse dinsdagavond als Ilse & Waylon zich plaatsen voor de finale van het songfestival. In mijn hoofd is het nog lang niet ‘calm after the storm’…