Vrijdag 9 mei 2014: Diana Bokje vindt dat ik foto’s moet maken die niet meteen hun hele geheim prijsgeven. Je moet er eerst even naar kijken en je fantasie laten gaan. Daarna mag je zien wat het plaatje voorstelt.

Bokjes bedenksels
Volgens Bokje hoeven de foto’s technisch niet perfect te zijn. Het gaat om de impact en niet om de schoonheid. Je hoeft het daar natuurlijk niet mee eens te zijn. Zo vind ik dat vorm en inhoud hand-in-hand gaan. Een lelijke foto met een geweldige boodschap schiet z’n doel voorbij, net als een absoluut hoogstandje zonder verhaal.

Ik hoop in ieder geval dat je vandaag wat langer naar m’n visuele bijdrage hebt gekeken dan gebruikelijk….

Passie in 1000 woorden
Verder heb ik als een waanzinnige zitten schrijven. Er moet een artikel komen voor een automagazine. Een paar dagen geleden heb ik daar Kees voor geïnterviewd. Hij is de trotse bezitter van een paar oldtimers. Het is nog een beste klus om het gepassioneerde, twee uur durende betoog van Kees in duizend woorden te vangen, maar het gaat de goede kant op. Vooralsnog begint het zo:

Kees A. is een boom van een vent. Bij de huiskamerdeur bukt hij een beetje. ’t Is net niet nodig in dit geval, maar de gewoonte is inmiddels ingesleten. Kees assembleert op z’n werk klophamers voor gigantische graafmachines. Hij heeft een zware, duidelijke stem en enorme handen.

Kees is ook een gevoelsmens. Hij houdt zielsveel van z’n drie Volvo’s. Ze hebben ieder een eigen koosnaam en Kees communiceert intensief met Hachi, Stor en Roll-e (spreek uit: Rollie). Verder staan er nog een Mercedesbus, een MG uit 1960 en een motorfiets op het erf.

Binnenkort schiet ik er een paar platen bij en dan mag het van mij gepubliceerd.