Woensdag 21 mei 2014: “Wie schrijft, die blijft”.

Als dat echt zo is, dan heb ik me de afgelopen dagen verzekerd van veel toekomst. De week is nog niet eens doormidden en er zijn al drie grote schrijfopdrachten de deur uit. De laatste is voor een reissite. De initiatiefnemer wil graag verhalen van alle wereldsteden. Ik heb een stukje Amsterdam voor m’n rekening genomen. De website is nog niet in de lucht en de schrijfstijl moet nog ontwikkeld worden. Volgens mij mag het wel een beetje luchtig met een vleugje humor. Geen idee of het is gelukt, maar ik zal je een klein fragment voorleggen.

(…)
Aan de Amsterdamse grachten
Heb ik heel mijn hart voor altijd verpand
Amsterdam vult mijn gedachten
Als de mooiste stad in ons land

Fietsen in de gracht
Voordat je ergens je hart aan verpandt, wil je er natuurlijk meer over weten. Wel, de Amsterdamse grachten zijn drie meter diep: één meter water, één meter blubber en één meter fietsen… Geintje, alleen dat deel van de diepte is waar.

Stadskanalen gedempt
Onze hoofdstad is by far de meest waterige stad ter wereld. We hebben natuurlijk de havens, het IJ en wel honderd kilometer aan grachten. Die enorme lengte aan stadskanalen is trouwens maar een fractie van wat het ooit is geweest. Bijna de helft is in de loop der jaren gedempt. Dat gebeurde vooral in de vorige eeuw toen auto’s en parkeerplaatsen de stad innamen.

Natte pumps in de P.C. Hooft
Zonder grachten zou de stad onder water lopen. En wie wil er nou natte pumps in de P.C. Hooft? Het is dus handig al die kanalen, maar ook een sloot werk. Er zijn speciale boten die regelmatig patrouilleren en de ergste zooi uit het water vissen.

Maxima neemt een duik
Over vissen gesproken: er leven twintig verschillende soorten in het donkere water. De bodem van de grachten blijkt een heus krabbetjesparadijs. Er leven in Amsterdam meer van die kleine knijpertjes dan mensen. Dat komt omdat het water tegenwoordig enorm schoon is. Drie keer per week wordt het water ververst, dankzij een slim systeem.

De truc is dat alle sluizen rondom de stad worden afgesloten, vervolgens wordt er vanuit het IJsselmeer water in de grachten gepompt. Dat veroorzaakt een enorme stroming en als de sluizen aan de andere kant van de stad dan worden opengezet, is de zaak weer helemaal fris. Zo fris dat onze koningin zelfs durft te zwemmen in die diep donkergroene drab. (…)