Dinsdag 30 juni 2015

Dit was de dag waarvan ik wist dat ‘ie zou komen: m’n Volvo moest voor de eerste keer naar een officiële dealer.

Vorig jaar kocht ik de auto bij een onduidelijke tussenhandelaar. Er zat geen onderhoudshistorie bij de auto en de verkoper draaide ieder ongemak dat ik ontdekte aan de C70 om in een prachtig voordeel. Voorbeeldje: er zat geen bekleding meer in de kofferruimte. Je keek regelrecht op de bodemplaten. Op sommige plekken zaten weliswaar bevestigingsgaten, maar die waren leeg en gaven me een doorkijkje naar het asfalt onder de auto. De verkoper vond dat eigenlijk wel mooi. “Zo waait de wind er goed doorheen en dat voorkomt vochtvorming”. Veel gekker kun je het niet verzinnen, toch?!

Om eerlijk te zijn, vond ik het allemaal behoorlijk ‘verdacht’. Maar de ANWB was heel positief. “Prima auto meneer, we geven een dikke acht.” Dat is geen tien, maar voor een tweedehandsje ook niet slecht, vond ik.

Vandaag keek er dus voor het eerst in jaren een echte Volvomoteur naar mijn koets. Nou, dat viel niet mee.

De draagarmen voor waren aan vervanging toe, de uitlijning van de wagen deugde niet, de airco moest worden vervangen en nog een paar van dat soort zaken meer.

Ik moet zeggen: de wagen reed nadien lekkerder dan ik ooit heb meegemaakt, maar daar moet je de spaarpot dan ook wel behoorlijk voor omkeren.

Gelukkig hoefde ik voor de pepermuntjes aan de binnenspiegel niet extra te betalen…