Woensdag 23 juli 2014: Deze dag gaat op een wrange manier de geschiedenisboeken in.

‘Nederland kent geen traditie van nationale rouw en het ligt niet voor de hand dat we nu een speciale dag van herdenken vastleggen‘. Dat zei premier Rutte eergisteren nog. Gisteren herzag hij zijn mening. Vandaag was het zover.

We herdachten de vliegramp in Oekraïne. Rond vier uur landden de eerste twee vluchten met levenloze lichamen van de slachtoffers. Heel Nederland stond op dat moment één minuut stil bij de vreselijke gebeurtenis. Ook in de letterlijke zin. Ik was onderweg en zag automobilisten remmen op de vluchtstrook. Misschien hadden ze wel naar een parkeerplaats willen gaan, maar daar was het vol.

Bizar en mooi tegelijkertijd: iedereen in z’n eigen kleine, besloten ruimte, denkend aan een tragedie die groter is dan we kunnen bevatten.