11 augustus: Ik ben een beetje verwend… Je kunt me beter in een mooi hotel opsluiten, dan wegmoffelen in een tent. Maar goed, tien dagen per jaar is te overzien en -eerlijk is eerlijk- het geeft een goed gevoel om weer eens onrustig te slapen op een luchtbed dat langzaam leegloopt, te douchen in de shampoo-resten van je voorganger en de afwas te doen met koud water. Het voelt als zo’n survivalkamp bij de padvinderij, veertig jaar geleden. Blijkbaar schuilt er toch iets van een masochist in me.

Mijn reisgenote wilde -naast al die vreselijke ontberingen- ook nog wandelen, nou ja, klimmen…. Ik heb spierpijn van alle steile bergpaden en glibberige afdalingen. En voordat er misverstanden ontstaan: het pad op de foto is het meest geëffende pad dat ik de laatste dagen heb gezien: de rest was 10x smaller.