Maandag 26 augustus: M’n zus zit op ruim een uur rijden aan de kust. In Nederland zie ik haar weinig. Reden genoeg dus om maar eens op familiebezoek te gaan in San Vincenzo.

De camping blijkt de omvang te hebben van een middelgrote stad. Je moet betalen voor een bezoek dat langer duurt dan 1,5 uur en in de wandelpaden bouwen marktkooplui hun kraampjes met goedkope T-shirts, porseleinen uitvoeringen van Il David, gedroogde varkensworst en pecorino (Italiaanse schapenkaas).

Gelukkig wil zuslief en haar volledige aanhang wel weg van de camping richting de baai bij Populónia. Het dorpje is een stuk rustiger dan de overbevolkte camping. Aan het eind van de dag zakt de zon schitterend -in de meest letterlijke zin- in het water.