Dinsdag 1 september 2015

Je weet waarschijnlijk dat ik eens per maand meedoe aan een vreemd spel. We komen dan met tachtig volwassen fotografen bij elkaar en gaan plaatjes kijken.

Aan het eind van de avond kiezen we de mooiste foto. Daar is een simpele, maar geniale werkwijze voor bedacht. Iedere aanwezige krijgt zes paperclips. We lopen dan langs de foto’s en geven -allemaal afzonderlijk- drie paperclips aan de foto die we het mooist vinden, twee paperclips voor nummer twee en drie voor nummer 3. Daarna is er een commissie die alle ijzerdraadjes gaat tellen en de foto met de meeste paperclips wint.

Soms verzinnen we ook een thema voor de wedstrijd. Vanavond was dat vervoer.

Om eerlijk te zijn, vond ik mijn creatieve bijdrage van een zeer redelijk niveau. Dat was tot ik het resultaat van de massale rondgang zag: twee (2!!) papierbindertjes. Er is dus één van de tachtig collega’s geweest die mijn foto twee paperclips waard vond, of twee die ‘m ‘wel aardig‘ vonden. Let wel: de winnende plaat van vanavond kreeg 46 stemmen en de tweede plaats 43. In zakelijke termen: de benchmark is niet best. In sporttermen: het voelt als een keiharde knock-out.

Oh ja, natuurlijk gaan mijn welgemeende en zeer hartelijke felicitaties naar de winnaars.
Tuurlijk…