Zaterdag 6 september 2014: Mijn opa van moederskant heb ik nooit gekend. De vader van mijn vader wel. Dat was een keurige, hardwerkende vent.

‘Opa Winterswijk’ was zuinig op z’n spulletjes. Zo hing het gereedschap altijd schoon aan de haak boven zijn werkbank. Opa was overdag timmerman en hij verkocht in de avonduren verzekeringen. Voor die laatste klus zal hij ooit een typemachine hebben aangeschaft.

Ik zie ‘m zo zitten aan het tafeltje in de bijkamer: turend door z’n bril, een beetje gebogen om de letters die verschenen aan de bovenkant van de papierrol goed te kunnen controleren.

Toen de huisraad na zijn overlijden werd verdeeld, kreeg ik de oude Optima. Kleinzoon Gerard zat namelijk op de School voor de Journalistiek en daar kwam zo’n apparaat natuurlijk goed van pas…

Wij zaten toentertijd inmiddels in het pre-computertijdperk. Ik had zo’n elektrische schrijfmachine op de kop getikt. Het prachtige -bijna nieuwe- apparaat van mijn opa heb ik nooit gebruikt, tot vandaag. Ik had illustratiemateriaal nodig voor het boek over ‘Brand Journalism’. Plotseling bleek de eeuwoude rammeldoos weer broodnodig voor een bijbaantje.