Zondag 20 september 2015

Mevrouw Oonk zingt in het Klein Amersfoorts Koor. Het is niet de bedoeling dat je de naam afkort tot KAK, maar iedereen doet het.

Dit jaar bestaat het gezelschap vijfentwintig jaar. Dat vieren we deze zondag. De bezetting wisselt; af-en-toe loopt er wel eens iemand weg om ergens anders nieuwe muzikale wegen in te slaan. Dan is het koor in rep-en-roer. Vooral bassen en tenoren zijn dun gezaaid. Het kan soms maanden duren voordat het KAK weer op sterkte is. Vandaag was iedereen aanwezig. Het was immers feest met hapjes en drankjes en mooie woorden.

Sinds jaar-en-dag ben ik de hoffotograaf. Ik leg vast wat er gebeurt voor het nageslacht en de website. Inmiddels zijn er honderden plaatjes van enthousiast jubelende mensen met wijd opengesperde monden die in een halve cirkel om een zwaaiende meneer staan.

Ik heb aan het eind van zo’n fotografiemarathon meestal de behoefte om even weg te lopen van al die mensen. ’t Is steeds een zoektocht naar rust en abstractie. Muziek is mooi, maar het bestaat bij de gratie van de stilte en ongeschreven wetten.
Denk daar maar eens over na…