Dinsdag 22 oktober: Berlijn blijft boeien! Ergens in het midden van de jaren tachtig en in 1990 was ik er al eens: net vóór en net ná de val van De Muur. Het waren bezoekjes waarbij respectievelijk spanning en opluchting voelbaar waren in de stad. Vandaag heerst er vooral een ontspannen sfeer. Er is weliswaar veel in beweging, maar alles ogenschijnlijk zonder stress. Fietsers wachten voor een rood stoplicht en op de terrassen worden lichtvoetige grapjes gemaakt. Het kan natuurlijk te maken hebben met het fantastische herfstweer, maar het komt me meer voor als een permanente levenshouding van de metropool en z’n inwoners.

Het is een uur of zes rijden van Amersfoort naar Berlijn. Ik reed zonder stagnatie door naar een parkeerhaven naast de Alexanderplatz, hartje centrum. Het stallen van je auto kost op dat soort plekken één (1 !!) Euro per uur. Zonder overkapping is het meestal gratis. Gisteren stond ik een nog ochtendje in Utrecht en daar printte de meter een kassabon van bijna vierentwintig (24 !!) piek. Ook dan blijkt het onuitgesproken motto van Berlijn: ‘No hurry man, no hurry’.