Dinsdag 18 november 2014: Soms verkijk ik me enorm op een klus. Een klein inschattingsfoutje is niet erg, maar deze keer bleek het een ramp….

Jannerieke is schilder. Binnenkort begint ze te bouwen aan een website. Daar heeft ze foto’s van haar kunstwerken voor nodig. Logisch dat ze mij belt. Ja toch?!

Ik dacht in al m’n onschuld: “dat doen we even”. Je zet een stuk of vijftien werken na elkaar op een ezel en dan simpel plaatjes schieten. Een soort lopende bandwerk.

Uiteindelijk bleek ik de ezel. Het fotograferen van schilderijen is belachelijk ingewikkeld, vooral als het om olieverfdoeken gaat. Ieder straaltje zon en iedere lamp zorgt voor valse reflecties. Voor je het weet zit het hele canvas vol met uitgebeten witte plekken.

Na diverse mislukte pogingen, ampele overwegingen en tientallen telefoontjes met collega-fotografen is het probleem uiteindelijk getackeld.

Voor als je het ook wilt proberen:
1. Zoek een grijze dag uit, zonder een straaltje zon door de wolken (het moet ECHT grijs zijn).
2. Sta redelijk op tijd op en zorg dat je schemerig ochtendlicht hebt.
3. Ga naar buiten en zoek een plek met egaal licht.
3. Onderbelicht het doek (zeker als er zwart in zit) een volle stop. Kun je later op de PC weer corrigeren.
4. Gebruik een hoger F-getal dan je normaal gesproken zou doen bij een plat voorwerp (ik heb F7.1) genomen bij 100mm.
5. Zet je camera op een stevig statief en ontspan met een afstandsbediening.
6. Gebruik een grijskaart om de goede kleur later te kunnen instellen op je computer.

Met een beetje mazzel heb je nu een perfecte foto van een schilderij.

Voor het eerst van m’n leven was ik blij met een somber begin van de dag…..