We hebben heel veel mazzel met het weer. Vanochtend in een shuttle-bus (waarover later meer) vertelde de chauffeur dat het de afgelopen twee weken in Grand Canyon heeft gehageld, gesneeuwd en veel geregend. Tijdens ons bezoek schijnt een stralend zonnetje en waait er een prettig briesje. De temperatuur is rond de 75 graden Fahrenheit. Hoeveel graden Celsius dat is, weten we niet, maar da’s ook niet belangrijk als het aangenaam aanvoelt.
Het is een enorme klus om in Amerika een beetje gezond te ontbijten. Op de meeste menu’s staan ’s ochtends vroeg al biefstukken en vette speklappen met ei. Eén keer is het ons gelukt om muesli met verse vruchten te krijgen en verder is het steeds wat gerommeld met bagels en muffins. Vanochtend vonden we een klein restaurantje waar ze tegen acceptabele prijzen croissantjes verkopen en daar mag je zelf zoveel jam op smeren als je wilt.
Bij die eettent verkochten ze ook landkaarten van ZW-Amerika. Daar heb ik er maar ééntje van aangeschaft ook al begint de reis z’n eind te naderen. Ze hadden er bovendien caps (petjes) met het embleem van Route 66. Die kon ik niet laten liggen, dat begrijp je… Over petjes trouwens later meer!
Op de parkeerplaats stond plotsklaps een identieke Ford Mustang naast de onze. We hebben er meteen maar een fotoshoot van gemaakt.
Goed, die shuttle-bus dus. Je kunt een paar plekken van de Grand Canyon met de eigen auto bereiken. De andere ‘scenic views’ moet je per muilezel, fiets, wandelend of per busje doen.
Wij hebben vanochtend de westelijk route (rode buslijn gedaan) en regelmatig ook een stukje tussen twee panoramapunten te voet afgelegd. Zo’n wandelingetje in dit weer is fantastisch en je ziet ook veel meer van die enorme lading gele en rode rotsen beneden je.
Alles draait natuurlijk om de Colorado River. Dat is de boosdoener in de Grand Canyon. Door de eeuwen heen heeft die rivier, goed geholpen door de wind en de vrieskou, een enorme kloof uitgeslepen. Het water is roestbruin van kleur en stroomt enorm snel door de kloof. Je kunt er raften in gigantische rubberboten. Wij hebben dat maar niet gedaan, want we willen onze nieuwe schoenen een beetje netjes houden ;-).
De ochtendtrip deden we met de shuttle in westelijke richting. Aan het eind van de middag zijn we de oostelijke kant van de Canyon gaan verkennen, opnieuw met een (gratis) shuttle-bus. Vreemd genoeg was het daar veel rustiger, terwijl de uitzichten zeker niet minder zijn.
Er waren ook een paar Amerikaanse meisjes die op een hoge rots plaatjes van elkaar gingen schieten. Ik heb maar meegedaan, want het was een mooi gezicht.
Enfin, uiteindelijk heb je dan zoveel steen gefotografeerd dat je andere dingen gaat verzinnen. Zo diende onze stoere, mannelijkheid zich plotseling aan (en dat had niks met die meisjes te maken…).
Sander wilde heel graag ‘Canyonkruipers’ zien. Hij bedoelt daar hagedissen en slangen mee. Dus zijn we van de gebaande paden afgegaan en kwamen terecht in een gebied dat een paar jaar geleden door brand is verwoest. Geen enge beesten gezien, maar wel bijzondere foto’s gemaakt.
De eerste probleempjes van deze vakantie ontpopten zich ook vandaag. Zo ben ik mijn favoriete cap van ‘Friends‘ kwijtgeraakt op een hoge rots. Daar kwam ik in de bus op weg naar de parkeerplaats pas achter. Ik baal er echt heel erg van. M’n hoofd hoeft niet te verbranden, omdat ik vandaag toevallig een ander petje heb gekocht, maar het verlies voelt vervelend, heel vervelend. Verder maakt onze auto gekke geluiden. Morgenochtend gaan we op zoek naar een vestiging van Hertz en dan ga ik kijken of we voor de laatste paar dagen een beter exemplaar kunnen krijgen.
Tot slot las ik op nu.nl over de vulkaanuitbarsting op IJsland. We willen hier best langer blijven, maar niet door zo’n vulkaan die het op de heupen krijgt.
Nou, genoeg onhandigheden, terug naar de fantastische reis. Een enkele foto nog ter afsluiting. Hij is gemaakt in het late avondlicht en het is een ongelooflijk voorrecht om dat mee te mogen maken.
Morgen gaan we op weg naar Kingman aan Route 66. Ik ben daar al eens eerder geweest en ben benieuwd of ze me nog kennen. Howdy…