De journalistiek heeft het zwaar. Rechtse regeringsleiders hakken hard in op onafhankelijke mediaorganisaties, lokale kranten kunnen hun verdienmodellen niet meer rond krijgen en publieke omroepen krijgen loodzware bezuinigingen op hun dak. De waakhond van de democratie wordt in zijn hok geduwd. Dat is niet best.
De aanvallen van al die populistische, ‘fake news’ schreeuwende overheidsdienaren zijn vooral van de laatste jaren. De financiĆ«le problemen in de wereld van de journalistiek spelen al veel langer. In 2014 schreef ik een boekje over dit vreemde fenomeen. Het is toch gek dat het aantal mediaplatforms hand-over-hand toeneemt, terwijl journalisten, onze professionele verhalenvertellers, massaal op straat worden gezet. Daar wringt iets.
Tien jaar geleden zag ik een halfvol glas. De kaalslag bij professionele mediabedrijven leek weliswaar onomkeerbaar, maar al die hoog-opgeleide schrijvers, podcastmakers en videotovenaars hoefden -wat mij betreft- niet onder een brug te gaan wonen. In mijn ideale wereld konden ze aan de slag bij bedrijven. Niet als reclamemakers, maar als ‘brand journalisten’.
Dat optimistische verhaal wil ik je niet onthouden. In zeven korte episodes krijg je achtergronden en een lonkend perspectief voor ‘de nieuwe journalist’.
