Weet je wat een Apple-evangelist is? Dat is iemand die alle producten van één van de rijkste bedrijven ter wereld de hemel in prijst. Ik dus! Dat doe ik al meer dan 40 jaar, maar nu wordt het eindelijk tijd voor een kritische noot. Twee zelfs. Daar hoort een oud verhaal bij over de jeugdige Jonas en een pornoster.

Ter introductie: Apple heeft me een paar keer ontzettend teleurgesteld. De eerste keer was in 2011. De computerfirma stopte zomaar met iWeb, een programma waar je eenvoudig websites mee in elkaar kon sleutelen. Ik had er inmiddels honderden pagina’s mee gemaakt en moest dus alles gaan ombouwen. Grrrr? Die klus is overigens nog steeds niet helemaal geklaard.

De tweede domper volgde in 2014. Apple kondigde aan om te stoppen met het professionele fotoprogramma Aperture. Of ik zo vriendelijk wilde zijn om ruim 94-duizend bestanden over te zetten naar een ander softwarepakket?! Daar kreeg ik weliswaar een paar jaar de tijd voor, maar binnenkort is het echt afgelopen.

Verloren verhalen

De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest om de enorme Aperture-bibliotheek over te zetten naar een nieuw programma. Ik zal je niet vermoeien met alle digitale obstakels, maar wat ik je wel wil vertellen, is dat er een ook leuke kant zit aan zo’n grootscheepse verhuizing. Ik kwam plotseling allemaal foto’s tegen die ik al een tijdje uit het oog was verloren. Dat geldt ook voor de bovenstaande actieplaat van Jonas. Bij die foto hoort een bijzonder verhaal dat ik weer moest opdiepen uit de krochten van iWeb (volg je het nog?).

Daar gaan we. Ik schreef in die periode iedere dag een kort verhaal. Gekkenwerk.

Dinsdag 8 april 2014: Maak kennis met Jonas. (Hij heet anders, maar ik moet een schuilnaam gebruiken. Je merkt later wel waarom.) Jonas is eigenlijk van gisteren. Hij hoort dus -strikt genomen- niet thuis bij deze dag, maar zijn verhaal is zo verrassend mooi.

Park Schothorst

Gisteren dus, liep ik door ons stadspark. In de buurt van de skatebaan stond Jonas zijn mobiel te checken. Z’n fiets lag op de grond. Er waren verder geen mensen in de buurt: niets te showen, niets te praten. Vanuit de verte riep ik vrijpostig en enigszins gebiedend: “Tijd voor een paar actiefoto’s…“. Jonas veerde op, lachte en zei meteen: “Ja, leuk meneer“. We kenden elkaar nog niet, deze jongeman en ik. Tutoyeren kwam later pas. “Wat wilt u dat ik doe?”

Het stadspark staat redelijk vol met bomen en de fiets moest van mij in de wolken. Na wat passen en meten, lag ik op m’n buik in het gras en Jonas scheurde rondjes door de kuil. Bij de juiste snelheid sprong hij uit de buik van de betonnen walvis omhoog. Het schieten van de plaatjes was snel gepiept. Tijd voor de kennismaking.

Lenige juffrouw

Jonas is eraan gewend dat ze foto’s van zijn kunsten maken. Zijn mobiel was er vol van. De ene plaat nog mooier dan de ander. Mijn oog viel op een kleurrijk exemplaar. Jonas stond er op, zijn fiets, een fikse dosis graffiti en een mooie, lenige juffrouw die haar benen in een onmogelijke houding hield.

“Ja, dat was vorige week“, zei de buitengewoon vriendelijke jongen. “Deze mevrouw vroeg of ik een paar sprongen wilde doen, terwijl zij een fotoshoot deed“. Ik keek waarschijnlijk gretig, want Jonas ging ongevraagd verder. “Ze is een turnster, maar haar carrière is mislukt. Verkeerde managers en zo.”
Dit begon te rieken naar drama en daar wil ik altijd meer van weten. “Heb je nog contact met haar?” Jonas gaf al antwoord voordat m’n vraag volledig was gesteld. “Nee, gelukkig niet.”

Pornoster

De jonge man leek mij op de leeftijd dat er warme belangstelling dient te zijn voor mooie, lenige juffrouwen. Ik uitte mijn verbazing over zijn felle reactie. “Nou kijk, ze zit nu in de porno-industrie. Ik heb haar even gegoogeld. Ja, dan wil je niet dat jouw naam met haar in verband wordt gebracht. Stel je voor dat een toekomstige baas ziet dat ik heb samengewerkt met zo’n…“. Hij zocht naar een net woord, maar kwam er niet meteen op.

Jonas had een stuk of tien prachtige, acrobatische sprongen voor me gemaakt en ik had geen duidelijke sporen van vermoeidheid bij hem gezien, maar nu brak het zweet hem uit. Het werd tijd om verder te gaan. Ik heb Jonas vriendelijk bedankt, mijn kaartje bij hem achtergelaten en goed rondgekeken of er nog ergens een pornoster achter een boom stond. Je weet immers maar nooit.

Iedere dag zit vol verrassingen en mooie verhalen.