’t Is nieuwjaarsdag. We komen met een klein gezelschap bij elkaar. Eerst worden de beste wensen uitgewisseld en daarna begint een gesprek over het afgelopen jaar. Zelfs in dit kleine clubje verschillen de meningen sterk.

Al snel verzucht iemand dat ‘al het leuks wordt afgepakt’. Ik ben benieuwd om welke geneugten het gaat en wie de boosdoener is. Mijn gesprekspartner noemt onderwerpen als ‘de kleur van zwarte pieten’, ‘een beetje doorrijden op de snelweg’ en ‘het beperken van vuurwerk’. Oh ja, ‘zij in Den Haag’ verknallen de boel.

De bekende medaille

Ik snap die frustraties wel. De overheid lijkt de laatste jaren steeds prominenter aanwezig op de stoep van onze voordeur. Veel maatregelen voelen als betutteling.

De andere kant van de medaille zie ik ook. Je moet geen mensen pijn doen met een vrolijk kinderfeestje. Bij de snelheidsgrens denk ik dat maximaal 100 rijden net zo beperkend is als een limiet van 120. Waarom boos zijn over die 20 verlaagde kilometers als je er geld aan overhoudt en de natuur er gezonder van wordt? Tot slot: de fik steken in €110 miljoen Euro aan knallend kruit vind ik sterk overdreven, nog los van alle ongemakken voor mensen, dieren en milieu.

De rede verarmt

Toch houd ik mijn tegenargumenten stil. Ik zou graag de dialoog aangaan, maar doe het niet, want de liefde vrede moet op 1 januari nog even stand houden. Er zijn immers al genoeg bommen gebarsten in het voorbije jaar.

Wat is er toch gebeurd? Wanneer is de discussie gestorven? Waar is de rede gebleven? Hoezo moeten we al voorzichtig zijn bij het voeren van een gesprek? Waarom zijn onze lontjes toch zo kort? Nog even en we worden gecanceld als we een mening hebben over de smaak van spruitjes.

Ketelmuziek

We staan met was in de oren onze mening te roeptoeteren naar de rest van de wereld. Ketelmuziek verstomt ieder gesprek. Ik hoop dat we weer naar elkaar gaan luisteren. Natuurlijk zullen we het vaak niet eens zijn. Maar hoe erg is dat? Andere inzichten en invalshoeken maken je kijk op de wereld immers breder. En heel misschien, je weet het nooit, heeft die ander soms ook wel een beetje gelijk. Verras me maar. Mijn goede voornemen ken je nu.

Ik wens ons allemaal veel redelijkheid in het nieuwe jaar.