De mens is een slechte luisteraar. We onthouden maar tien (10) procent van wat we horen. Bovendien zijn we veel liever zelf aan het woord. Het blijkt best lastig om aandacht te besteden aan een ander. Gelukkig zijn er ook uitzonderingen. Neem Marieke en Dennis, dat zijn echte verhalenluisteraars.

De één is 35 jaar, de ander gaat al bijna twee keer zolang mee. Dennis is een succesvol ondernemer in de IT-bizz, Marieke heeft zich volledig gestort op het vrijwilligerswerk. Met beiden had ik deze week een gesprek. Het was een verademing.

Dennis

Dennis is de jongste van de twee verhalenluisteraars. Hij is directeur bij een bedrijf dat software ontwikkelt voor radiostations. Ik kom wel vaker bij hem op bezoek en het valt me telkens op dat hij refereert aan gesprekken die we eerder hadden. “Jouw suggestie om de playlist anders in te richten hebben we overgenomen.” Ik probeer me dan meteen krampachtig te herinneren of ik zoiets inderdaad voorgesteld zou kunnen hebben.

Deze jonge ondernemer luistert intensief naar ‘de markt’. Dat klinkt als een cliché, maar hij legt zijn oor echt te luister bij DJ’s, redacteuren, autofabrikanten, radioconsumenten en regelmatige passanten. Met die input werkt hij aan innovaties en nieuwe strategieën.

Marieke

Marieke is gastvrouw op een begraafplaats. Eens in de zes weken heeft ze een weekenddienst. Ze zet dan koffie en ontvangt toevallige bezoekers. Het is haar taak om mensen aan te horen en wat troost te bieden als dat nodig is.

Ik liep deze week met Marieke een stevig rondje over ‘De Rusthof‘. Ze vertelde honderduit over haar ervaringen. Het aantal anekdotes bleek eindeloos. Ze rebbelde er lustig op los. Je kon merken dat ze blij was haar eigen verhalen even te kunnen spuien.

Plotseling werd het stil. Marieke keek me aan met het hoofd een beetje schuin en zei: “Dit doe ik hier anders nooit hoor. Ik praat best graag, maar als ik hier ben voor de bezoekers, dan houd ik mijn mond. Ik vraag gewoon of iemand een kopje koffie of thee wil en dan hoor je vanzelf wat iemand kwijt wil. Er zij mensen die wel twee uur non-stop doorpraten. Daarna gaan ze opgelucht naar huis.”

Verhalenluisteraars praten ook

Ik houd van verhalenluisteraars. En weet je wat het leuke is: als ze zelf iets zeggen, dan wil je weten wat. Verhalenluisteraars denken namelijk na over wat ze zeggen, want ze willen tijd over houden om te luisteren. Ze moeten hun woorden dus zorgvuldig kiezen. Let goed op als je er één tegenkomt, dan hoor je nog eens wat….