’t Is een lastige tijd voor vakfotografen. De concurrentie is moordend en de verdiensten zijn gênant laag. Daar moet verandering in komen. Het is de hoogste tijd om een lans te breken voor de professionele plaatjesschieter.

Je vindt hieronder een pleidooi voor de herwaardering van het beroep van de fotograaf. Ik vraag opdrachtgevers om ‘echt geld’ te gaan betalen voor professionaliteit, maar ik bepleit ook een andere attitude bij de fotografen zélf.

Situatieschets

Oom Henk en tante Truus hebben een fototoestel. Tante Truus houdt van kinderfotografie. Ze maakt tijdens familiefeestjes altijd portretjes van het jonge kroost. Oom Henk wordt af-en-toe gevraagd voor een receptie of een bruiloft.

Zowel tante Truus als oom Henk vinden het moeilijk om geld te vragen voor hun hobby. Ze nemen daarom altijd dankbaar een boekenbon in ontvangst. Hun camera betalen ze van de eindejaarsuitkering op het werk, of het resterende vakantiegeld.

Angst regeert

Een vergelijkbaar patroon zie ik terug bij veel vakfotografen. Sommige collega’s zijn bang om een realistische offerte te sturen naar hun opdrachtgever. Er is namelijk veel concurrentie en er is altijd wel iemand die de klus goedkoper wil doen. De angst om geen opdrachten te krijgen regeert het eindbedrag op de offerte.

Zo kan het gebeuren dat een huwelijksreportage tegenwoordig net iets meer dan duizend Euro kost. Inclusief BTW! Beste mensen, dat kan dus echt niet. Hieronder vind je een rekenvoorbeeld.

De werkzaamheden

De enthousiaste bruidsfotograaf komt eerst voor een kennismakingsgesprek. Het moet immers klikken tussen het bruidspaar en de beeldmaker. Dat duurt een uur of twee.

In een enkel geval gaan het aanstaande bruidspaar en de beoogde fotograaf ook nog op locatiebezoek. Dat is handig, want dan kom je op de Grote Dag niet voor verrassingen te staan. Laten we zeggen dat het gezelschap daar ook een dagdeel mee bezig is.

De Grote Dag

Op de trouwdag zelf komt de fotograaf al vroeg. Ieder bruidspaar verwacht namelijk een beeldverslag van de bruid die in haar jurk wordt geholpen. Leuk voor later!

Daarna komen de kerk, de plaatjes in het park, de receptie, het diner en de afsluitende dansavond. Onze fotograaf is ’s nachts om een uur of twee thuis en heeft in totaal zo’n 1.500 foto’s geschoten. Ruim duizend op de hoofdcamera (nieuwprijs: minimaal €2.400,00) en de rest op een reservetoestel (€1.800,00). Zo’n tweede toestel is onmisbaar als tijdens het ‘JA-woord’ de batterijen van de andere camera plotseling leeg zijn, of als een glas cola de verkeerde kant op valt…

De koffer met extra lenzen en flitsers (€2.000,00) is niet altijd nodig, maar de vakfotograaf sjouwt ‘m wel mee voor het geval dat..…

De volgende drie dagen is onze voorbeeldfotograaf bezig met de selectie van de vijftig mooiste foto’s. Er moet ook behoorlijk wat bewerkt worden in Photoshop (abonnement €120,00 per jaar). Iedere plaatje moet immers een pareltje zijn.

Na flink wat mailcommunicatie (zo’n uur of drie) met het -inmiddels getrouwde- stel is de uiteindelijke fotoselectie klaar.

Trouwalbum

Het is tijd om een mooi trouwalbum aan te schaffen. Die dingen zijn schreeuwend duur, maar je kunt voor zo’n tweehonderd Euro ook wel iets redelijks krijgen. De printkwaliteit is weliswaar naatje, maar ach, dat is later pas.

Nog een dagje stoeien met de lay-out van het album en de printopdracht kan de deur uit.

De fotograaf is in totaal zo’n 50 uur met deze opdracht bezig geweest. Van de geoffreerde duizend Euro gaat meteen 21% BTW af. De belastingdienst wil aan het eind van het jaar ook nog graag ruim 30% loonbelasting plus sociale verzekeringspremie ontvangen. En dan zijn er nog die tweehonderd Euro voor het album, de kosten van Photoshop en de autokilometers. Er blijft netto iets meer dan driehonderd Euro over.

Op mijn rekenmachine werkt onze voorbeeldfotograaf voor €6,50 per uur.

Hypotheek van vakfotografen

Het zal niet meevallen om voor dat bedrag alle apparatuur af te schrijven, een bedrijfsongevallenverzekering te betalen en een auto te laten rijden (de hypotheek, een snelle computer en het levensonderhoud laat ik hier gemakshalve even buiten beschouwing). Het businessmodel van dit soort fotografen is gedoemd failliet te gaan.

Het kan ook anders. Er zijn bruidsfotografen die kunnen leven van hun werk. Het zijn er niet veel, maar ze bestaan. Dat zijn de zelfbewuste types die hun klanten uitleggen dat fotograferen gewoon een vak is.

Het alternatief bestaat

Eén van de bekendste huwelijksfotografen in Nederland is Bas Uijlings. Zijn tarieven zijn een stuk hoger dan die duizend Euro van ons voorbeeld hierboven. Bas vraagt ongeveer tien keer meer.

Uijlings is een gelauwerde vakfotograaf. Hij zorgt uiteraard voor prachtige foto’s van de huwelijksdag. Maar Bas legt zijn klanten meteen uit dat de zon niet voor niks op gaat. Hij vertelt dat ‘ie ook graag nieuwe schoenen wil kopen, een abonnement op Netflix heeft en jaarlijks op vakantie gaat naar Terschelling.

Zijn klanten begrijpen dat zoiets niet kan voor €6,50 per uur. Iedereen weet immers dat de verwarmingsmonteur, de kapper of de loodgieter voor een uurtje werk ook minimaal €50,00 vraagt.

Kies voor zelfrespect

Het wordt tijd dat alle zichzelf respecterende vakfotografen serieuze bedragen gaan vragen voor een opdracht. Het moet afgelopen zijn met die onrealistische offertes. We verzieken onze eigen markt!

 
Ik stel voor dat alle collega’s vanaf nu een marktconform bedrag vragen. Als vervolgens blijkt dat je geen opdrachten meer krijgt, dan is er misschien iets mis met je acquisitie (of de kwaliteit van je werk). En als de opdrachtgever alsnog kiest voor Henk of Truus, dan is dat wat mij betreft op eigen risico.

NB.: je hoeft mij niet te bellen voor een huwelijksreportage; dat kunnen anderen veel beter. Maar als je mooie bedrijfsfoto’s nodig hebt, een gaaf portret, of een geweldige serie voor een jaarverslag, dan weet je me vast te vinden….