C. is een Canadees. Hij reist met zijn vrouw B. twee weken door Europa op zoek naar mooie plekjes én naar familie. C. wil niet over Trump praten, want daar krijgt ‘ie het van aan zijn hart. WANHOOP staat met kapitalen in zijn ogen als ik over z’n geblondeerde buurman begin. Over de eigen premier, Justin Trudeau, is hij overigens ook niet erg te spreken. ‘Goed dat de man weg is. Hij was een lichtgewicht, zonder betekenis voor Canada. Jullie vonden hem leuker dan wij…’. Tot zover de politiek.
Highlights van Holland
C. heeft inmiddels de trip over de Rijn afgerond. Nu is ‘ie bezig met familiebezoek in Holland. Zijn ouders komen uit Friesland. Vandaar. Wij wonen elders, maar we staan ook op het verlanglijstje. Dat komt omdat de wortels van B. eveneens in Nederland liggen. Zij wil langs bij haar nichtjes.
Het Canadese duo gaat met andere bloedverwanten naar (1) de kaasmarkt, (2) het openluchtmuseum, (3) Giethoorn en (4) de Keukenhof. Die ‘TO DO-tjes’ stonden hoog op hun prioriteitenlijst. Wij mochten zelf wat bedenken, al werd in de voorafgaande mailwisseling wel nadrukkelijk gehint op de Zaanse Schans, Urk, een oorlogsmuseum in Haarlem en Kinderdijk.
Tweede Maasvlakte
Het werd wat anders. Wij wilden graag met ze naar de 2e Maasvlakte. ‘Niet terugblikken, maar de toekomst omarmen’. Dat leek ons een goed motto. Nederland heeft weliswaar meer geschiedenis dan Canada, maar je moet er niet in willen verzuipen. De beide Canadezen vonden het allemaal prima.
Het uitje naar de Maasvlakte had een bijkomend voordeel: het gebied was ook nieuw voor ons. Je moet er wel wat voor organiseren, want het is zinloos om op de bonnefooi tussen containerterminals rond te crossen.
Het gloednieuwe ‘experience center’ Portlantis biedt uitkomst. In dit ‘Huis van de Haven’ kun je -heeeeel verantwoord- kennis opdoen over de aanleg van de beide Maasvlakten. Je mag door 3D-brillen meekijken met stoere bouwvakkers die hoge torens beklimmen, je mag rondbanjeren op het panoramadak van het museum en er is een restaurant met acceptabele prijzen.
Innovatief en groen
Het is overduidelijk dat de initiatiefnemers een groen en innovatief frame aan de Maasvlakte willen koppelen. Dat ligt er binnen duimendik bovenop. Ook buiten sta je voortdurend in de slagschaduw van een peloton windmolen en op de parkeerplaats voor het gebouw staan overdadig veel laadpalen strak in het gelid. Plek zat. Ik sloot onze bolide dus bij aankomst meteen aan. Een paar uur later zat de accu vol: voor niks, noppes, nada. Helemaal gratis. Ik was erg onder de indruk van de manier waarop dat groene, innovatieve karakter tot op bezoekersniveau is uitgewerkt.
Dolenthousiast liep ik terug naar de receptie om complimentjes uit te delen. Een vriendelijk mevrouw bedankte me hartelijk voor alle lovende woorden. Na een korte aarzeling verklapte ze dat gratis tanken helemaal niet de bedoeling is, maar dat ‘het Havenbedrijf’ nog niet in staat is geweest om de laadpalen aan een betaalplatform te koppelen. Daar ging het frame van innovatie en technologie. Het wapperde weg in de wind van zee. Jammer.
Groot, groter, grootst
Mocht je ook een kijkje willen gaan nemen, dan raad ik je aan om een boot- of bustocht te boeken bij Portlantis. Je duikt dan wat dieper in het havengebied en je krijgt een beter beeld van de reusachtige omvang van de vaarwegen, de schepen, de fabrieken en de machines. Mijn advies: neem ook een camera mee.
Hier is alvast een eerste indruk…
