Mijn dorp heet Hoogland, met de klemtoon op de 2e lettergreep. We verzetten ons tegen betutteling en van stadse fratsen zijn we wars.

Sinds de inlijving door Amersfoort, ergens aan het begin van de jaren zeventig, gedragen we ons nog nadrukkelijker souverein. Oude waarden worden gekoesterd: we groeten elkaar op straat, parkeren is gratis en in het winkelwagentje van Albert Heijn hoeft geen muntje.

Hoogland is heerlijk. Ik wil je graag kennis laten maken met het karakter van dit dorp. Daarom vind je op deze website een serie verhalen over vrijwilligers die onze gemeenschap draaiend houden. Het eerste artikel gaat over de Hooglandse Maatjes….

Hooglandse Maatjes willen omzien naar elkaar

 
Als Gerda Wesdorp en Dini Koelman arriveren bij De Neng waait meteen een vlaag vrolijkheid het dorpshuis binnen. Er hangt een wolk van positiviteit om hen heen. De beide organisatoren van Hooglandse Maatjes hebben die energie ook wel nodig, want de opdracht die ze zichzelf hebben gesteld, is zwaar. Ze willen de eenzaamheid onder ouderen in ons dorp verminderen. Gerda en Dini vertellen over hun persoonlijke drijfveren en over de ervaringen met het unieke saamhorigheidsgevoel in Hoogland.

“De Hooglandse Maatjes zijn vrijwilligers die ouderen ondersteunen als hun vertrouwde kringetje kleiner wordt.” Zo staat het in de folder. De ‘Maatjes’ bestaan al sinds 2010. Op dit moment zijn er ongeveer dertig vrijwilligers actief. Gerda (67) en Dini (70) popelen om -na de rustige coronaperiode- weer allerlei activiteiten op touw te zetten.

Korte lijntjes

“We hebben begin 2021 het stokje overgenomen van de oorspronkelijke initiatiefnemers”, zegt Dini. “Ze werden een dagje ouder en wilden graag stoppen. Hun prachtige project dreigde verloren te gaan. Toen hebben Gerda en ik de koppen bij elkaar gestoken en we hebben ons beschikbaar gesteld als nieuwe organisatoren. Het blijkt een enorme hoeveelheid werk, maar het is fantastisch om te doen.” “Ja,” vult Gerda aan, “we kiezen wel voor een iets andere aanpak dan onze voorgangers én we hebben afgesproken dat we de coördinatie hooguit met z’n tweeën doen. We houden van korte lijntjes.”

Gerda en Dini wonen in Hoogland. Ze verhuisden 44 jaar geleden vrijwel gelijktijdig naar een nieuwbouwwijk in het dorp, kwamen in dezelfde straat te wonen en zijn sindsdien vriendinnen. Ze werken beiden nog part-time. Gerda is tien uur per week casemanager dementie bij Buurtzorg en Dini werkt één dag per week als beeldend begeleider bij Hospice Nijkerk. Aan de Hooglandse Maatjes besteden ze ieder -als vrijwilliger- ongeveer een dagdeel per week.

Vrijwilligers nodig

Ruim 50 dorpsgenoten krijgen bezoek van de Hooglandse Maatjes. Er is zelfs een korte wachtlijst, omdat er te weinig vrijwilligers zijn om aan alle hulpvragen te voldoen. Via de huisartsenposten komen veel contactverzoeken binnen. Vooral de praktijkbegeleiders spreken veel senioren die wat extra aandacht nodig hebben.

Er is meer hulp nodig. Gerda maakt het concreet: “We zouden er dolgraag een stuk of tien vrijwilligers bij hebben, want we hebben echt te veel werk. Maar ja, alle vrijwilligersorganisaties in Hoogland vissen in dezelfde vijver. Dat betekent dat een beperkt aantal mensen veel werk op zich neemt. Om een voorbeeld te geven: er is bij Hooglandse Maatjes één vrijwilliger die iedere week maar liefst negen dagdelen op bezoek gaat bij eenzame senioren. Ze is zelf ook al wat ouder en alleen op vrijdagmiddag is ze vrij. Diep respect, want dat is gewoon een werkweek.”

Meer dan bezoekjes afleggen

“Ons belangrijkste werk is eenzaamheidsbestrijding”, zegt Dini. “Dat doen we bijvoorbeeld met een telefooncirkel. Door een dagelijks telefoontje voelen deelnemers zich vaak minder alleen. En dan zijn er dus die dertig vrijwilligers die regelmatig op bezoek gaan bij mensen die wat extra aanspraak nodig hebben. Af en toe doen ze boodschappen voor iemand die dat zelf niet meer kan, of ze gaan samen met de hulpvrager op pad. We hebben ook een klusjesman die kleine gebreken in huis kan oplossen, zoals een piepende deur, of een lamp die vervangen moet worden. Soms vraagt iemand of we kunnen helpen met het aanleggen van de tuin. Dat doen we niet”, lacht Dini, “dan verwijs ik naar een hoveniersbedrijf.”

Je kunt merken dat de vriendinnen op elkaar zijn ingespeeld. Gerda sluit naadloos aan: “We doen meer dan bezoekjes afleggen hoor. We organiseren bijvoorbeeld elke woensdag een koffie-ochtend in De Neng. Dat helpt de bezoekers enorm bij het leggen van nieuwe contacten. En natuurlijk is het ontzettend gezellig om hier met een grote club aan tafel te zitten en te praten over alles wat er in Hoogland speelt. Het is een populaire activiteit, want er melden zich steeds vaker nieuwkomers.”

“Daarnaast organiseren we een aantal keer per jaar een bijzondere activiteit. Dat kan een bingo zijn, een lezing, of een bioscoopbezoekje. We hebben elkaar nodig, niet alleen voor hulp, maar ook voor gezelligheid en vriendschap.”

Nog lang niet klaar

Begin 2021 is er door de Gemeente en Indebuurt033 een grootschalige enquête gehouden onder 75-plussers in Amersfoort en de omliggende wijken. Uit dat onderzoek kwam naar voren dat de eenzaamheid onder ouderen in Hoogland het kleinst is.

Gerda en Dini kennen de uitkomsten van de enquête. “Het klinkt positief. De saamhorigheid in ons dorp is inderdaad groot. Daar mogen we trots op zijn, maar ook in Hoogland leven dus nog steeds mensen in een isolement. Wij vinden dat er geen enkele oudere thuis mag zitten verpieteren. We moeten echt heel goed op elkaar letten. Het werk van de Hooglandse Maatjes is nog lang niet klaar.”