Het was een weekeinde vol verwarring. In de eerste plaats werd het plotseling voorjaar. De weermannen van het NOS-journaal kwamen daar pas op het laatste moment achter. Ze voorspelden een paar dagen geleden nog regen, wind en veel bewolking. Gelukkig pakte het anders uit. De Volvo kon van stal en het dak ging er af. Dat was zondag.

Met Roots op stap

Iets eerder, op vrijdag, liep ik een route van het natuurmagazine Roots. De redactie vol landschapliefhebbers heeft ‘het langste Natuurpad van Nederland ontwikkeld‘, zoals ze zelf schrijven. 459 Kilometer wandelen over onverharde paden en trage wegen. Dat hele traject is gelukkig opgedeeld in kleine partjes. Ik heb het kortste stuk gezocht.

Mijn pad liep van Schaarsbergen naar Doorwerth. Het was iets meer dan elf kilometer met behoorlijk wat vals plat en een zanderige bodem. De laatste kilometer moest op het tandvlees. Als ik die andere 448.000 meters ooit ga lopen, dan zal ik een klein beetje aan m’n lichamelijke gesteldheid moeten werken, vrees ik.

Verwarring door teksten

Maar goed, het is niet de bedoeling om je te vermoeien met mijn povere conditie. Ik wil graag verwarring met je delen.

De wandeling was net begonnen toen ik vreemde aanwijzingen tegenkwam. Lees even met me mee. Het gaat om de volgende regel op het donkergroene bord.

– Honden fysiek aan de lijn.

Het gebod was zeker niet op mij van toepassing, want ik was zonder hond op pad gegaan. Toch bleef die ene zin door m’n hoofd spoken. De boswachter, of één van zijn handlangers, zal uitgebreid hebben nagedacht over deze vijf woorden. Maar waarom heeft hij ‘fysiek’ toegevoegd? ‘Honden aan de lijn’ was toch ook duidelijk geweest?

Zou je een hond ook ‘niet-fysiek’ aan de lijn kunnen hebben? Bijvoorbeeld dat het beest wel een halsband om heeft en de lijn er achteraan bungelt? Of zijn er andere mogelijkheden voor een ‘niet-fysieke’ verbinding tussen hond en baas? Als je een antwoord hebt, dan hoor ik het graag.

Iets verderop stond zo’n klein paaltje met een richtingaanwijzing. Ik kon naar het ‘Demobos’ als ik dat wilde.

Demobos

Je hebt tijdens een wandeling verder weinig te doen. Ik ga dan fantaseren. Wat is een ‘demobos’? Is dat een stukje land, speciaal voor stedelingen. “Kijk mijnheer van driehoog-achter, dit is nou een boom. Voel maar! Ruw hè? En ruikt u eens aan dit flesje. Dat is de geur van hars.”

Nou ja, met dat soort bespiegelingen in m’n hoofd loop ik dan verder.

Museum Voorlinden

De volgende dag -zaterdag dus- heb ik een bezoekje gebracht aan museum Voorlinden in Wassenaar. Poeh zeg, dat is echt de moeite waard.

Op dit moment kun je kijken naar een expositie van Martin Creed. Die man is op een prettige manier van het paadje geraakt. Ik was al bij het zien van z’n eerste kunstwerk vrolijk. En het werd steeds beter.

Ik houd van mannen die verzinnen dat ze duizend schilderijtjes gaan maken met evenzoveel afdrukken van broccolistronken, of die 1275 wc-rollen tot een keurige piramide stapelen. Martin Creed doet dat!

Bij Creed is alles kunst. Van roestige, stalen balken tot 104 soorten plakband. Ik heb genoten, maar verwarrend was het wel.

Volgend weekeinde doe ik even rustig aan….