Donderdag de 27ste: ’t Zal vast komen door de verjaardag van Sander. Hij is nu 24.
Vandaag stemde nostalgisch. Niet verdrietig, gewoon wat weemoed. Plotseling zag ik het laantje achter het huis in een ander licht.

Zal zoonlief ooit zingen als Sonneveld?

en (achter) langs het tuinpad van mijn vader,
zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
dan dat het nooit voorbij zou gaan.