Donderdag de 15e: Het was weer zover: na een een heerlijke rustdag moest er weer gewandeld worden. Deze tocht werd een heus avontuur. De uitstekende stafkaart die ons nog niet eerder in de steek had gelaten, was het spoor vandaag een een beetje bijster. Er stonden weggetjes getekend die er niet waren en we kwamen paden tegen die niet op de kaart stonden. Er was niemand om te vragen en de zon scheen heel hard op het blote bolletje.

Na een klimpartij door gevaarlijk ritselend struikgewas en waarschijnlijk onder toeziend oog van tientallen teken stonden we voor een sompig moerasje. Aan de andere kant stond de auto. We konden hem zien. Uiteindelijk heeft dat hoopgevende beeld ons door de drek geholpen….