Vrijdag de 22ste: Mijn grote vriend H. eet niet vaak thuis. Hij is een welkome gast op feestjes en partijen, maar ook in de privékring mag H. zeer regelmatig meetafelen. Vaak nodigt hij ook eters uit, altijd buiten de deur. Vanavond waren B. en ik de gelukkigen.

H. is een eloquent causeur die even makkelijk meebabbelt over het meest recente, experimentele mime-theater binnen de grachtengordel, als over de kledij van Songfestivalzangeresjes. Zijn smaak is divers. H. opteert zonder schroom voor een gehaktbal met vette jus bij de plaatselijke Febo, terwijl hij een uur of twee later met groot gemak een hertenbiefstukje wegschuift in een sterrenrestaurant.

H. weet ook overal de culinaire weg. Vraag hem in een willekeurig dorp of er ook iets te bikken valt en hij noemt zonder hapering tenminste drie gelegenheden variërend in sfeer, prijs en smaak. Dit keer waren zijn oog en maag gevallen op een Italiaan, weggestopt in een pijpenla aan de Hessenweg in De Bilt. Ik zou het niet verzonnen hebben…. De eerste aanblik was van grote triestigheid. Maar binnen was het paradijs. Een hippe tent, helemaal vol, met leuke bediening en goed eten. Het werd een gezellige avond. Over drie weken alweer… Jippie!