Hooglanders zijn verzot op carnaval. Ik niet.
De praalwagens stellen zich pal voor ons huis op. Opgelegd pandoer! Vanaf een uur of elf op zondagochtend wordt er confetti gespoten, luidkeels gezongen, bier getapt en de luidsprekers worden afgesteld op het juiste (lees: maximale) volume.
Er zijn maar twee keuzes: je overgeven aan het tumult, of vluchten. Vandaag heb ik de weg van de minste weerstand gekozen en een bezoekje aan mijn ouders gebracht. Dat bleek een goede zet.
Zandkruuersgat
Hoogland is echt een leuk dorp, maar die jaarlijkse gekkigheid is a-typisch voor de rust, reinheid en regelmaat in onze gezellige gemeenschap.
De carnavalsoptocht schijnt de langste van boven de Grote Rivieren te zijn. Er komen tienduizenden vreemden naar ons dorp om de Gekte van Zandkruuersgat mee te maken. De toegangswegen zijn gesloten voor alle verkeer, maar je komt er ook niet uit. Dus als je wilt vluchten, moet dat al vroeg, want vanaf een uur of tien zijn de straten tjokvol met boerenkielen, dansmariekes en andere verklede volwassenen. Zij weten dat het dorp van hen is. Er wordt niet meer geweken voor verraders die het gedruis gaan verlaten.
Vanmiddag om vier uur was de kust weer veilig. De stoet was verdwenen en de bezoekers opgeslokt door de café’s hier in de buurt. Er lagen alleen nog wat kleurrijke restanten op de stoep en de eerste feestvierders probeerden hun weg naar huis te vinden. Morgen moeten ze weer….
