Het fotoclubje voor gevorderden hield gisteravond op te bestaan. Hoogleraar Plaatjesschieten, Sander Ruijg, nam ons mee naar buiten voor een paar avondopnamen in Amersfoort.

Het was koud, heel koud. Sommige cursisten moesten later losgebikt worden van hun statief. Het was de bedoeling dat we alle geleerde technieken in de praktijk zouden brengen. Dat is niet bij iedereen gelukt. Bij mij in ieder geval niet. Zo bleef de flitser in de koffer (zie artikel ‘Freeze frame’) en heeft vooral de driepoot goede diensten bewezen.

Enfin, een paar foto’s staan op deze pagina. Ik heb me erg gefocust op de stervorming rond de straatlantaarns. Hoe hoger het diafragmagetal (kleine opening dus) hoe meer je de stralenkransjes gaat zien. De foto hier recht boven is met het maximale diafragma van mijn zoomlens gemaakt (f22). Vreselijk lange sluitertijd dus ook. De ISO-waarde heb ik consequent op 100 gehouden, bij alle foto’s.

Op het exemplaar linksboven staan twee passerende stadsbussen waarvan je alleen de verlichting ziet. Goed om bij stil te staan: twee van die bussen laten de grond behoorlijk trillen, zeker op een brug en dat merk je bij langere sluitertijden. Als je goed kijkt, dan vertonen de straatstenen een beetje bewegingsonscherpte. Ook de staande slagboom is niet helemaal strak.

Bij de voorbijrazende trein (rechtsboven) is hetzelfde aan de hand. De stenen van de brug zijn een tikkie bewogen. Aan het diafragma (f18) heeft het niet gelegen en wind stond er ook niet.

Erg enthousiast kan ik worden van zo’n glimmende leuning langs de kade. Alle lampjes uit de omgeving maken er een lange lichtstraal van staal van.
En… we kregen niet eens een borrel achteraf. Dat had vast geholpen tegen de kou en de treurnis van het afscheid.

Noot: dit bericht is een herpublicatie van een eerdere website.