Los Angeles is belachelijk groot. We hebben de afgelopen anderhalve dag al ruim 150 kilometer gereden en we zijn de stad niet eens uit geweest. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook stadjes als Santa Monica en Beverly Hills tot LA worden gerekend (al hebben ze soms wel een eigen burgemeester en een politiekorps).

We zijn de dag vroeg begonnen (06:30 uur), want de slaap was op. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de omschakeling naar de Amerikaanse tijd. Ik had ook een enorme honger en onweerstaanbaar veel zin in een stevige espresso. Vlak bij ons hotel zit een Starbucks. Voor het ontbijt staan de mensen daar in een lange rij te wachten op donuts en café Latte.

Om 9 uur stonden we al voor een shopping Mall. Tot mijn verrassing gingen de deuren pas een uur later open. Het boodschappenlijstje was lang en alles is binnen, van zwembroeken tot zeer exclusieve Nike’s Air (Sander heeft echt overal verstand van).

Daarna zijn we naar Santa Monica gegaan en hebben het strand, de Pier en Third Street verkend. Aansluitend was Venice Beach aan de beurt. Daar was het echt leuk. Al die verhalen over jonge mensen die lopen te pronken met billen, borsten en spierballen kloppen volledig. Het weer was niet geweldig vandaag, maar er was nog voldoende te zien.

We liepen ook nog aan tegen een TV-opname van America’s Ninja Warrior. Dat zal binnenkort ook wel in Nederland op de buis gaan verschijnen in een vaderlandse versie. Het idee is vrij simpel: stoer geschapen jongens en meisjes gaan snel over een ingewikkelde hindernisbaan en wie zonder natte voeten het eerst aan een bel trekt, is de winnaar. Stom natuurlijk, maar wel leuk om naar te kijken, vooral met een dol-enthousiast publiek er omheen.

Er zijn volleybalvelden op het strand, complete openlucht sportscholen, fietspaden en skatebanen.

Mocht je nou denken dat iedereen in Venice aan het hollen en draven is, dan heb je het mis…