Ik houd van bevlogen mensen. Je kent ze wel: die types die een duidelijke missie hebben en recht op hun doel afgaan. Het is helemaal leuk als ze nog jong zijn. Deze week kwam ik er een paar tegen. Ze zaten verspreid over een abdij, een middelbare school en een cursusruimte.

Monnik in Abdij

De eerste was een ‘novice’ in de Egmondse Abdij (bekijk het klooster van binnen). Broeder Michaël is nauwelijks dertig en vol ambitie om zijn komende kloosterleven tot een succes te maken.

We hadden weinig tijd voor een diepgaand gesprek. Hij was druk in de kaarsenmakerij. Jammer, want ik wilde het liefst alles over z’n drijfveren weten. Waarom kiest zo’n uiterst slimme en verbaal vaardige vent voor een teruggetrokken leven vol bezinning?

Een hernieuwde kennismaking staat inmiddels op mijn bucket list.

Op de terugweg naar huis heb ik Spotify even aangezet.

“Ik loop gearmd met een kater voorop.
Daarachter twee konijnen met een trechter op hun kop.
En dan de grote snoeshaan, die legt een glazen ei.
Wanneer je het schudt dan sneeuwt het op de Egmondse Abdij.”
– Lennaert Nijgh / Boudewijn de Groot

Zangeres op school

Sopraan Wendy Roobol is juist ongelooflijk extravert. Ik kwam haar tegen op het Vathorstcollege in Amersfoort. Ze demonstreerde haar liefde voor de componisten Monteverdi en Purcell aan een groep VWO-leerlingen.

De pubers gaan helemaal los als muziekdocent Ruben in het midden van de zaal wordt neergezet en voor Koning Arthur moet spelen. Wendy en haar collega Jennifer dartelen als wulpse nimfen om hem heen.

Wendy heeft zich ten doel gesteld om klassieke muziek bekend te maken bij een breed publiek. Ze wil daarbij geen concessies doen aan de oorspronkelijke composities. Dus: géén cross-overs met popmuziek en zo. Haar uitbundige en expressieve performance moet zorgen voor de broodnodige toegankelijkheid. En ik moet zeggen: dat lukt behoorlijk…

Studenten tijdens cursus

En dan was er ook nog mijn clubje studenten van de cursus Storytelling. Dat zijn acht gemotiveerde mensen die een zwak hebben voor fotografie en tekstschrijven. Het is een genot om met ze te werken.

Gisteravond presenteerden ze het resultaat van hun huiswerk. Ze hadden zinnen gezocht bij een aangeleverde foto. En kijk nou hoe Jip met zeven simpele woorden dit plaatje extra lading geeft….

Mensen,
ze komen en gaan.
Beelden blijven.

Wijgert verzon als kop boven zijn geschreven verhaal:

Verslingerd aan Jezus

Kees nam een heel andere afslag en kopte:

Geloof: handel in hoop

Zoveel diversiteit… Daar word ik nou blij van.

NB.: Andere foto’s van de Egmondse Abdij kun je binnenkort bekijken in een glossy magazine over het kloosterleven in Nederland.