Fotografie als therapie | 041-2016
Fotografie als therapie breed

Gepubliceerd op

De wekker ging ongeveer midden in de nacht. ’t Was de schuld van de werkmannen…. Ze hadden me dit keer ontboden om kwart over zeven. Ik zou een deur aan de andere kant van Amersfoort voor ze open doen. Hun busje arriveerde even over achten. “File meneer!” En dan zet je toch maar weer koffie…

Verder was het een dag zonder hoogtepunten. Er lag veel schrijfwerk te wachten. Dat vind ik heerlijk om te doen, maar na een uur of drie wil je ook wel eens wat anders. Gelukkig gaf het koffiezetapparaat de geest. Ik stond mezelf toe om naar de Mediamarkt te rijden. Even onder de mensen en dan weer op volle kracht verder…

Fotografie als therapie
Maar mijn concentratiespanne wordt steeds korter naarmate de dag vordert. De volgende creativiteitsspurt hield ik twee uur vol en toen kwam de Man met de Hamer. Dan is er altijd nog de camera.

Beelden kunnen spreken

Het is heerlijk om met een toestel in je hand door het huis te dwalen, op zoek naar een lekker shot. Buiten is nog beter. Ik knap er altijd van op en daarna gaat het denkwerk ook weer makkelijker. Fotografie als inspiratie!

Fotografie is ook goed als woorden tekort schieten.

Dit is een periode waarin mijn familie en een paar vrienden lastig nieuws op hun bordje krijgen. Soms weet je dan niet wat je zeggen moet, behalve de gebruikelijke cliché’s. Een beeld helpt me soms. Je kunt er lichtheid in leggen, verwachtingsvolle hoop en liefde.

Laat ik dat vandaag maar eens doen…

andere
verhalen