Mijn fotoarchief is 2,5 Terabyte groot. Dat is vergelijkbaar met zeven-en-een-half (7,5!!!!) jaar muziek op CD-kwaliteit. Belachelijk!
Voor een deel is het ook nog eens fotografie zonder directe noodzaak. Ik maak regelmatig foto’s zonder te weten waarom. En als ze eenmaal op de harde schijf staan, dan blijven ze daar. Dat is het mooie van de digitale wereld: 25 of 25-duizend foto’s, ze nemen allemaal dezelfde ruimte in.
Met andere bestanden doe ik hetzelfde. Er gaat vrijwel niks de prullenbak in. Dus als ik nog eens na wil lezen waarom ik eigenlijk fotografeer, dan is er altijd wel ergens een notitie te vinden. Op 4 oktober 2013 vind ik zelfs een keurige opsomming…
The Why van fotografie
- vastleggen van toekomstige herinneringen
- uitdaging: het ‘juiste’ moment vangen
- uitdaging: het uiterste van techniek vragen
- verhalen vertellen: “wat denk jij er bij?”
- de wereld mooi maken/vastleggen
- bewuster kijken/registreren
- creatief zijn/creëren
- anderen laten delen in mijn verwondering
- bezig zijn (met plezier)
- in het ‘nu’ zijn (ontspannend)
- onderdeel zijn van een visuele wereld
- “kijken doe je met je gevoel” (beelden spreken het gevoel aan, meer dan woorden).
Zo’n lijst doet vermoeden dat ik netjes nadenk over al mijn fotografie. Nou, dat is echt niet zo. Er staat echt hopeloos veel rommel tussen dure studioshoots, romantische landschappen en prachtige portretten.
De iPhone is de hoofdschuldige. De plaatjes uit dat apparaat bewaar ik in een aparte map. Ik zie smoezelige exemplaren van dure diners, onderbelichte opnamen van oorstrelende concerten en sneue hondjes bij een supermarkt. Het is volstrekt onzinnig om dat soort foto’s te maken en nog gekker om ze te bewaren. Maar goed, de schijf is geduldig.
Sorry, sorry, sorry
Vandaag was ik even op bezoek bij een groot mediabedrijf. In de parkeergarage stond een auto met een lachwekkend nummerbord en op de kantooretage had iemand een humoristische schoudertas. Ik schiet er dan snel een plaatje van, maar ik heb geen idee wat ik er vervolgens mee zou moeten doen.
Daarom val ik er jou maar weer mee lastig….
