Het mentoraat van fotograaf Peter van Tuijl is nu echt begonnen. Gisteravond moesten we met de billen bloot. Iedereen had keurig het huiswerk gemaakt en dat mochten we presenteren aan De Meester. Het voelde ouderwets spannend. Da’s best gek, want waarom zou je zenuwachtig worden van een beetje feedback op een paar foto’s?
Laat je gedachten even afdwalen naar de 17e eeuw. Jonkheer Everard Meyster zit in de kroeg met een stel drinkebroeders. Ze zingen zich los van de werkelijkheid. Meyster is een dichter en een aristocraat. Maar erger nog: hij gedraagt zich als een patser. Hij wedt met z’n dronken kameraden dat het klootjesvolk gek genoeg is om een grote zwerfkei van Soest naar Amersfoort te slepen. Vergis je niet: de bewuste steen weegt dik zevenduizend kilo.
We zitten boven een vestiging van de Copyshop in een soort huiskamertje. De ruimte biedt net voldoende plek aan ongeveer vier personen. Wij zijn er vanavond met z’n vijftienen. Het is er donker, benauwd en krap. En het zindert. De stoelen en banken komen waarschijnlijk uit een kringloopcentrum. Overal staan koffiekopjes en onze opgewonden stemmen maken een gesprek onmogelijk. Op zo’n hoge statafel die je van recepties kent, zoemt zacht een beamer. Hier staat iets te gebeuren. Spanning en nieuwsgierigheid […]
Een kleine twee maanden geleden kreeg ik een lief mailtje van ene Linda. Ik kende haar niet, maar ze schreef complimenteuze woorden. Daar houd ik van. Geef mij maar veel onverwachte schouderklopjes… Er komen wel vaker berichten binnen van onbekende vrouwen die lieve of ondeugende dingen schrijven. Meestal stuurt mijn mailprogramma ze rechtstreeks door naar de spambox. Linda weerstond de automatisering. Gelukkig!
Al ruim drie jaar vragen mensen regelmatig of ik terugverlang naar mijn oude baan. Het antwoord is ‘nee’. Voor geen meter. Het leven als vrije jongen bevalt me prima. Natuurlijk zijn er wel een paar kleine rimpeltjes in het nieuwe leven. Geloof me: die wegen ruimschoots op tegen de diepe sporen die MT-vergaderingen trekken. Het riante maandsalaris mis ik soms. De zekerheid is weg dat je inkomen iedere 27ste van de maand om drie over half twaalf wordt overgemaakt. Nu […]
Ik houd van bevlogen mensen. Je kent ze wel: die types die een duidelijke missie hebben en recht op hun doel afgaan. Het is helemaal leuk als ze nog jong zijn. Deze week kwam ik er een paar tegen. Ze zaten verspreid over een abdij, een middelbare school en een cursusruimte.
Lieve mensen, we zijn zot, volledig van het paadje… Ze hadden me al gewaarschuwd dat de licht aantrekkende economie vooral zichtbaar zou worden bij Albert Heijn. Nou, dat is waar. Het was er drukker dan op het Museumplein tijdens Koningsdag. Als je kerstinkopen doet, dan ga je meerdere keren naar de winkel, want bij thuiskomst na het eerste bezoek wil mevrouw Oonk toch liever vierkante plakken achterham in plaats van ronde. En de mix van vijf Chinese kruiden bleek anders […]
Mijn Instagramproject is nu één week oud. Er staan inmiddels zeven kleurige herfstfoto’s op het sociale platform. De komende week wordt het een tikje abstracter. Ik probeer het maar weer eens met plaatjes uit de wasstraat. Tot-nu-toe krijg ik er de handen niet voor op elkaar. Maar misschien vinden Instagrammers deze idioterie wel leuk en krijg ik heel veel hartjes (want daar doe je het voor, óók in het digitale leven). Noot: dit blog is een herpublicatie van een eerdere […]