162-2016

Een blog is een strikt persoonlijke kijk op de werkelijkheid. Het is het verhaal van iemand die zijn lezers vertelt wat ‘ie heeft meegemaakt, of wat ‘ie ergens van vindt. Je moet geen objectiviteit verwachten en er mag ook best een scherp randje aan zitten. Sterker nog: het is juist spannend als ergens een hoek af is; als blijkt dat er in het leven van de schrijver ook wel eens iets mis gaat.

Een blog is iets anders dan de glimmend opgepoetste tijdlijn van Facebook. De lezer weet dat niet alles rozengeur en maneschijn is. Vertel het dan ook maar…

De schoonheid van gebreken
Een storing in het brein
De waarheid is niet waterdicht
Er moet een gat in zijn
Een barst van tegenstrijdigheid
Al is die nog zo klein
Perfectie heeft één voorwaarde
Er moet een hoek af zijn

©Stef Bos – Hoek af

Grote belangen

De afgelopen week was ik uitgenodigd voor een congres over de toekomst van de radio.

De organisatie van het evenement moet DAB+ groot maken in Nederland. Deze nieuwe distributievorm gaat de FM-band op den duur vervangen. Dat heeft nog best wat voeten in de aarde. Stel je maar eens voor dat het hele land vol gezet moet worden met nieuwe zendmasten en dat alle luisteraars nieuwe radiotoestellen nodig hebben. Dat gaat om geld, veel geld.

Als je zo’n opdracht tot een succes wilt maken, dan is het van belang dat veel partijen geloof gaan krijgen in jouw mooie vergezichten. Dat doe je door te juichen over de voordelen van het product dat je wilt verkopen. Tijdens het congres werd dan ook voortdurend ‘hosanna’ en ‘hoera’ geroepen. Veel blijde gezichten achter het spreekgestoelte. De lucht was zwanger van de vreugde. Powerpointpresentaties stonden vol met grafieken waarin de groene lijnen allemaal van linksonder naar rechtsboven schoten. De voordelen vulden de ruimte en nergens was een kritische noot te horen.

Geloof in zwakte

De zaal zat vol weldenkende radiokenners. Ik voelde dat hun aandacht al snel verslapte. Als je uitsluitend successen krijgt voorgeschoteld, dan weet je het na een tijdje wel. Sterker nog: bij mij ontstaat er een soort agressie en lacherigheid. Ik ga op m’n mobiel kijken of er nog mailtjes zijn binnengekomen en maak gefluisterde grapjes met mijn buren. Kortom: de boodschap van de organisatoren schiet mijn oren voorbij.

We geloven niet in mensen, systemen of apparaten zonder zwaktes. Zelfs de duurste auto’s gaan roesten. Als iemand ons probeert wijs te maken dat alles altijd perfect is, dan verliezen we onze interesse. Zo is het ook met een blog. De schrijver moet iets prijsgeven van zijn mislukkingen, z’n zachte kanten en z’n teleurstellingen. Borstklopperij en zelfrelativering gaan hand-in-hand. Ze houden elkaars geloofwaardigheid in stand.
 

 

Grappenmaker

Helemaal aan het eind van de congresdag dook cabaretier Jan Jaap van der Wal plotseling op. Hij had blijkbaar ergens achterin de zaal gezeten en alle jubelwoorden nauwkeurig gevolgd. Het was een verademing om iemand mild spottend de dag te horen evalueren.

Van der Wal verwoordde wat we in de zaal allemaal hadden gedacht. Het varieerde van vileine opmerkingen over de weigerende afstandbediening van de Powerpoint tot kritische noten over de evangeliserende blijheid van alle sprekers.

Jan Jaap houdt van de Radio. Hij gelooft ook in DAB+. Die twee feiten hield ‘ie fier overeind, maar wel met de nodige relativering van de vreugdevolle verhalen en met een stevige shot zelfspot. De zaal was weer wakker.

Blog met teleurstelling

Als je helemaal tot hier hebt gelezen, ben je vast een tikkie teleurgesteld. Je had vanaf de eerste regels verwacht dat ik een paar van mijn zwakheden zou blootleggen. Dat is niet gebeurd. Ik heb het veilig gehouden en risicoloos over verbeterpunten van anderen geschreven. De volgende keer ben ik zelf aan de beurt. Beloofd!