155-2016

Het is rustig geworden….
De voortdurende speurtocht naar een opvallend fotomoment is voorbij. Ook de dagelijkse worsteling met een sterke openingszin behoort tot het verleden. Het is nu een maand geleden dat ik stopte met m’n 365-dagenblog en de agenda voelt weer leeg. Dat is een ervaring die ik binnenkort zeker met m’n cursisten zal delen, maar ook de keerzijde natuurlijk…

Positieve balans

Een jaar of vijf geleden ben ik begonnen met het publiceren van een ‘dagfoto’ plus een bijpassend verhaaltje. Het was een manier om mezelf te verplichten iedere dag de camera uit de tas te halen en wat schrijfroutine vast te houden. Dat heeft gewerkt.

Niet iedere foto was fabuleus en ik kom behoorlijk veel taal- en stijlfouten tegen als ik de korte artikeltjes op het 365-dagenblog nog eens nalees. Maar…, de balans slaat uit naar de positieve kant. Ik heb een handzaam dagboek op internet staan en kan veel bijzondere gebeurtenissen uit m’n leven makkelijk terug vinden. Ook de foto- en schrijfvaardigheden zijn in die vijf jaar aanzienlijk gegroeid. Het is niet volmaakt, maar beantwoordt wel aan het doel dat ik had gesteld.

Zo’n 365-dagenblog brengt ook kwetsbaarheid met zich mee. Je wilt je lezers eerlijke verhalen voorschotelen en tegelijkertijd de vuile was binnen houden. Ik ben niet erg lenig, maar deze spagaat beheers ik inmiddels redelijk goed. Er zijn zelfs mensen in mijn directe omgeving die mijn welzijn menen op te kunnen maken uit de dagelijkse verhaaltjes. Die illusie moet ik ze ontnemen. De werkelijkheid is vaak wat rauwer dan de gepolijste zinnen op deze website.

Minder stress

Op 1 mei dit jaar ben ik overgestapt naar een nieuwe publicatiefrequentie. De ‘Babbels’ (zo noemde ik het blog vroeger) verschijnen nu eens per week, in plaats van iedere dag. Het levert een stuk minder stress op.

De tijd die ik aan het schrijven en fotograferen besteedde, viel weliswaar mee. Dat zal niet veel meer zijn geweest dan een klein uurtje per dag, maar die dagelijkse verplichting om met wat leuks te komen spookte wel voortdurend door m’n hoofd. Dat is nu voorbij. Ik stel de deadline nu uit tot de -meestal rustige- vrijdagmiddag en daarna heb ik lekker week-end.

De bezoekcijfers op m’n blogpagina zijn wel behoorlijk gedaald. Het is nog niet goed te analyseren, maar ik schat in dat er ongeveer vijftig procent minder lezers komen. Dat was natuurlijk te verwachten. De terugloop zal vooral samenhangen met de verzending van de ‘nieuwsbrief’. Die verschijnt nu ook maar één keer per week (inschrijven kan bovenaan de rechterzijde van deze pagina, of juist helemaal onderaan voor de mobiele lezers). Bovendien ziet Google veel minder activiteit op de site en dat wordt meteen bestraft met een lagere indexering. Het kan dus lonen om iedere dag te schrijven en te fotograferen. Je moet alleen de extra kopzorgen voor lief nemen.

Kennisoverdracht

In september start ik bij Fotoschool Keistad met een cursus ‘Storytelling | fotografie & tekstschrijven‘. Daar ga ik mijn ervaringen overdragen aan maximaal acht geïnteresseerden. Je kunt er nog bij zijn als je wilt….