Weet je wat ik een mooi geluid vind? Dat zachte gerommel van een naald op een langspeelplaat. Om precies te zijn: die paar seconden tussen de plof van de naald en de eerste klanken van de muziek. Ik geniet enorm van die ‘rumble’; het is het geluid van de verwachting. Het minieme diamantje zoekt nog even naar de juiste groef. Zometeen gaan de kostelijke klanken klinken.

Tot zover het romantische deel van dit verhaal (die drievoudige alliteratie in de vorige regel is zelfs een beetje over de top). De rest van dit blog gaat over belachelijke en dwangmatige handelingen tijdens mijn kerstvakanties. Je kunt dus nog stoppen met lezen.

OK, je wilt dus verder? Goed dan.

Gaten in het hart

In mijn kantoor staan een paar honderd elpees. Het is de helft van wat ik ooit aan vinyl in huis had. Inmiddels zijn er kratten vol verdwenen naar de kringloop. Ieder krat was een gat in mijn hart. Maar ja, ik had ruimte nodig voor cd’s, heel veel cd’s.

De resterende elpees ben ik aan het digitaliseren. Dat klinkt erg kort voor het proces dat er aan ten grondslag ligt. Laat ik je deelgenoot maken van mijn enigszins neurotische werkwijze.

1. Allereerst krijgen de zwarte schijven een liefdevol bad. Ze gaan één voor één door een lauwwarm sopje. Ooit kocht ik voor dat doel kleine flesjes met onbekende chemicaliën. Geen idee wat er in zit, maar de LP’s gaan er prachtig van glanzen.
2. Vervolgens gaan de schijven -per tien stuks- in een droogrekje, even uitlekken.
3. Ondertussen fotografeer ik de hoezen en crop ze in Photoshop tot nette, vierkante plaatjes. Echt waar.
4. Dan komt het magische moment: de LP’s gaan één-voor-één op de draaitafel. Terwijl ze worden opgenomen als computerbestanden, luister ik ze allemaal nog een keer af. Met de discipline van een vogelspotter noteer ik de tijden waarop kleine tikjes voorbij komen.
5. De tikken worden uiteraard verwijderd (voor de Applegebruikers: Sound Studio levert fijne software).
6. Als de LP’s klinken als nieuw, knip ik alle tracks netjes los en verplaats ze naar mijn muziekbibliotheek.
7. Uiteindelijk moet dan iedere track nog worden voorzien van titel, artiest, componist en jaartal. Per kerstvakantie kan ik 10 albums aan.

Rumble van de langspeelplaat

Ik hoor je denken: ‘Beste Gerard, heb je niks beters te doen in je leven?’ Het antwoord is ‘nee’. Natuurlijk kan ik al die oude langspelers ook op CD krijgen, of beluisteren via Spotify. Maar mijn lol is nu juist om al dat vinyl met z’n zachte ‘rumble’ een nieuw leven te geven.

 
Ooit, als ik oud ben, komt er een online-radiostation. Het gaat ‘RumbleRadio’ heten en de mooiste tracks uit mijn LP-verzameling ga je daar horen. Het wordt uiteraard een ongelooflijk populair station. Je zult zien dat ik van de reclame-inkomsten kan gaan rentenieren. Maar goed, zover is het nog niet. Er staan nog zo’n 600 albums te wachten in de kast. Dat is dus genoeg voor ongeveer 60 kerstvakanties….

TJOK TJOK

Weet je wat nou zo gek is? Die eerste paar seconden van een langspeelplaat klinken magisch. Het laatste geluid -aan het einde de A- of B-zijde- vind ik veel minder mooi. Irritant zelfs. Je kent dat ritmische TJOK-TJOK-TJOK-TJOK-TJOK wel als de naald tegen het platenlabel aanschurkt. Dat is gelukkig het moment om aan een andere kant te beginnen. En dan is er weer dat hoopvolle begin van iets nieuws….

Ik hoop dat jij ook de juiste groef gaat vinden in 2020.

Gelukkig Nieuwjaar!