148-2016

’t Is nu alweer bijna drie jaar geleden dat ik mijn vaste baan verloor. M’n baas zei toentertijd dat het de schuld was van De Grote Reorganisatie. Jammer, want ik had leuk werk, ‘het leukste werk van de wereld’, dacht ik…

De verandering heeft me veel moois gebracht. Je kunt het vergelijken met een vakantie: je vertrekt en gaat op reis om verrast te worden en nieuwe horizonten te zien. Dat heb ik tegenwoordig iedere dag, maar bij mij heet het ‘werk’. Het is een trip van websitebouw naar fotografie, met een vrijwel eindeloze schakering aan tussenstops die allemaal de moeite waard zijn…

Websitebouw

De afgelopen week begon met de oplevering van een grote website. Die site was een tikje verouderd en moest worden opgepoetst. Er komen zeker één miljoen bezoekers per maand en die wil je niet kwijtraken door een slechte gebruikerservaring.

We zijn eind vorig jaar begonnen met de eerste schetsen. Er was niet veel geld en de doorlooptijd moest zo kort mogelijk zijn. De hoofdredacteur van het bijbehorende radiostation wilde graag dat de site snel zou worden, héél snel. De meest voor de hand liggende oplossing voor die drie uitdagingen was om alle onnodige ballast overboord te kieperen. Die strategie hebben we ook gevolgd. Focus, focus, focus…

Innovatie

Ik heb gesprekken gevoerd met tientallen redacteuren. De vraag was steeds: “Wat kan er weg en wat heb je echt nodig om je bezoekers goed te bedienen?” Het was heerlijk om te merken dat bijna iedereen zich los kon maken van het verleden. Het bleek een zeer innovatieve club te zijn. Sommige programmamakers begonnen zelfs zo rigoureus te schrappen dat ik hun enthousiasme een beetje moest temperen”.

Het eindresultaat is een supersnelle nieuwssite met een heel simpele navigatie en een overzichtelijk design. Je bent echt binnen twee of drie muisklikken op de plek waar je wilt zijn. Check het maar….

033Fotostad

Verder heb ik deze week een paar Grote Stappen kunnen zetten voor een ambitieus fotoproject. Je kunt er bij zijn: van 16 september tot en met 16 november is er op negen hoofdlokaties in Amersfoort prachtige fotografie te zien. Ik mag de expositie samenstellen in de Onze Lieve Vrouwetoren, één van de landmarks van onze stad.

Als je wel eens voor de toren hebt gestaan, dan weet je dat er op de gigantische koperen toegangsdeur een groot beeld van een Blauwe Madonna is gemaakt. De vrouwenfiguur houdt haar mantel open, zodat pelgrims en vluchtelingen veilig bij haar kunnen schuilen. Het leek me een goed startpunt voor een expositie over het migratievraagstuk in Europa.

Lied van Ruth

Het gegeven dat mensen huis en haard verlaten om elders hun heil te zoeken is van alle eeuwen. Stef Bos heeft een lied geschreven over de Bijbelse Ruth. Deze jonge vrouw gaat met haar schoonmoeder mee naar een nieuw land en probeert daar een verbinding te leggen tussen haar volk en de nieuwe mensen die ze ontmoet. Het gaat allemaal over liefde, verdraagzaamheid en zelfs religie. Heel veel actueler kan het niet worden….

Twee jonge fotografen gaan aan de slag met dat lied over Ruth. De één is een jonge vent uit Iran. Hij is gevlucht en wacht op dit moment in een Nederlands AZC op zijn verblijfspapieren. Hij heet Mujtaba Jalali. De ander is Sander Troelstra, een jonge fotograaf uit Amsterdam die om de haverklap prestigieuze prijzen wint.

Ik kan bijna niet wachten op de officiële opening van de expositie. Noteer alvast zondagmiddag 2 oktober in je agenda. Stef Bos komt dan het Lied van Ruth zingen in de Sint Aegtenkapel en Mujtaba en Sander zullen ongetwijfeld iets vertellen over hun zoektocht naar de meest sprekende portretten van jonge vluchtelingenvrouwen.

Nieuwe trips

Zo vullen zich mijn weken. En als een project is afgelopen, is er weer ruimte voor een nieuwe reis. Je mag me bellen. Altijd.