In dit verhaal ga ik je proberen over te halen om het album ‘Against the wind’ (1980) van Bob Seger nog eens goed te beluisteren. Om mijn doel te bereiken heb ik een korte aanloop nodig. Daar gaan we…

Het was de laatste weken prettig druk in mijn kleine toko. De websites van Caroline en van de broers Rozestraten moesten worden opgeleverd. Er waren bovendien nog wat kleinere fotoklussen plus een podcast die een afronding nodig hadden. En dan is er altijd achterstallig onderhoud. Lekker bezig dus….

M’n zakelijke website heeft een opknapbeurt gehad en het kantoor ligt er weer stofvrij bij. Fris is fijn! Ik heb me voorgenomen om iedere dag een kubieke meter huisraad bij de kringloop te dumpen. Ruimte maken is mijn nieuwe queeste. Dat ging een paar dagen best goed.

Maar…. mijn weggooi-obsessie liep ernstige vertraging op door twee meter oud vinyl.

’t Zit zo: mijn thuiskantoor is de hemel voor muziekliefhebbers. De wanden zijn wolken waarop oude radio’s, rijen cd’s en tientallen kilo’s aan langspeelplaten wachten tot ze hun geluid mogen laten horen.

Je zult begrijpen dat ik moeilijk afscheid kan nemen van al dat lekkers. Daarom ben ik al jaren bezig met een digitaliseringsproject. Honderden lp’s zijn inmiddels overgezet naar m’n muziekbibliotheek op de computer. Dat is monnikenwerk, maar wel veel leuker om te doen dan ouwe troep naar de kringloop brengen. Daarom zat ik plotseling weer plaatjes te draaien. De kringloop wacht wel…

Fleetwood Mac, Loggins & Messina en zelfs de Time Bandits vielen van hun wolk.

Vandaag waaide het album ‘Against the wind’ van Bob Seger en z’n Silver Bullet Band richting draaitafel. Het titelnummer is een klassieker die ik woord-voor-woord kan meezingen, maar al die andere tracks waren in laatjes terechtgekomen die behoorlijk dicht zaten.

Neem nou ‘Fire Lake’ met in het achtergrondkoor bijna de voltallige Eagles. Of ‘Long twin silver line’, ‘Good for me’ en ‘You’ll accomp’ny me’. Stuk voor stuk country-rockers van museale schoonheid. En wat te denken van die iconische albumhoes. Mooi lijstje erom en boven de schoorsteenmantel….

Bob is geboren in Detroit. Hij staat bij de burgerlijke stad ingeschreven als Robert Clark Seger. Als je daar wat verder graaft, dan blijkt ‘ie ook nog een drupje Neêrlands bloed in de aderen te hebben. Seger’s biograaf heeft het over ‘distant Dutch’.

De ouders van Bob hebben geshopt in de stemmenwinkel waar ook Joe Cocker en Bruce Springsteen hun geluid hebben ontvangen. Er zit een weemoedige klank in hun ballads die ik heerlijk vind en ze kunnen daarnaast allemaal keigoed rocken.

Als je een abonnement hebt op Spotify, dan zou je de volgende playlist eens kunnen beluisteren.

Bij de uitgang van mijn kantoor staan 3 kratten. Nummer 1 met de tekst ‘Kan weg’, de volgende is voor de twijfelgevallen en in de 3e staan de LP’s die moeten blijven. Bob staat nu in de laatste, bij Cliff Richard, Carly Simon, Bruce Springsteen en The Statler Brothers.

M’n kantoor raakt waarschijnlijk nooit leeg.