24 juli, een woensdag: Vanochtend werd ‘ie afgeleverd, helemaal uit Zuid-Duitsland in een veel te grote doos: de nieuwe DAB+ -ontvanger. Kijk, daar is de eerste onhandigheid al: het verbindingsstreepje past niet prettig achter het plusteken.

“Wat dat is”, vraag je, “een DAB-ontvanger?” Nou, da’s gewoon een radiotoestel dat een digitaal zendsignaal uit de lucht plukt en daar weer leuke programma’s van maakt. Eigenlijk niet veel anders dan FM, maar wel met een betere geluidskwaliteit. DAB is de toekomst, zegt de radiobaas van de Publieke Omroep. Dat zal best, maar dan moeten er eerst nog heel, heel, heel veel extra zendmasten in Nederland worden geplaatst. Ik heb namelijk een beetje getest waar ik plezier kan hebben van het nieuwe toestel. Op kantoor gaat het prima, dat is een glazen kaasstolp. Thuis ook, als ik in de buurt van een raam sta en dan zo hoog mogelijk. De slaapkamer blijkt het meest succesvol. De woonkamer is echt behelpen. Je moet uit de buurt van een computer blijven en genoegen nemen met minder stations dan er nu op de FM zitten.

Je leest het al: ik ben nog niet overtuigd. Dat komt misschien nog, want aan de kracht van het signaal wordt hard gewerkt. Ergens halverwege volgend jaar moet half Nederland lekker kunnen luisteren. De radiobaas heeft beloofd dat het allemaal gaat komen. Ik geloof hem. Hij is jammer genoeg niet erg gezet, anders had ik hem ‘Dikkertje Dab’ genoemd.