Woensdag 12 november 2014: Mijn ouders lezen de verhaaltjes op deze website ook. Dat levert spanning op. Vandaag heb ik ze een kaartje gestuurd als Wiedergutmachung.

De tekening op de ansichtkaart is redelijk natuurgetrouw. De enorme monitor is bij mijn ouders een eeuwenoude iMac. En mijn vader rookt geen sigaar, hooguit een zware pijp. Maar dat zijn ook wel de twee grootste verschillen.

Zowel ma als pa hebben de computer pas op hoge leeftijd ontdekt. Ze kunnen er inmiddels van alles mee: internetten, de bankzaken en mailen (mét plaatjes). Ik ben daar reuze trots op.

Soms gaat er ook wel eens iets mis. Zo verdwijnt er met regelmaat een icoontje van het bureaublad en dan is Leiden in last. Via de telefoon speel ik helpdesk. M’n broer en zus wonen om de hoek van de seniorenflat, maar “die hebben geen Apple en weten er niets van“, zegt mijn moeder dan streng in de telefoonhoorn…

We zitten vaak uren aan de lijn. Mijn moeder vertelt dan van alles wat ze ziet op het scherm. Ze leest mailtjes van vriendinnen voor als ze de reden voor het belletje even kwijt is. En ik probeer op honderd kilometer afstand het probleem te begrijpen.

Enfin, gisteren heb ik op deze site een foto geplaatst van een man die op mijn overleden opa leek te lijken. Het ging overigens alleen om een klein stukje achterhoofd. Ma zag meteen de overeenkomst. Mijn vader niet. Die begreep alle emotie en commotie voor geen meter. Gesoebat in de flat!!!

Vandaag dus dat kaartje. Nu maar hopen dat ze niet vallen over dat voetenbankje onder de monitor. Dat heeft Apple namelijk niet…

NB.: de kaart is al op de post, anders had ik nog even gekeken wie het kunstwerkje heeft gemaakt. Sorry!
NB. II: (17-11-2014) Mijn liefste collega Inge stuurt een update. Ze schrijft: “De schilder is: Marius van Dokkum, dat wilde je toch weten?”. Inge is geweldig!