De trouwe lezer weet het al: er staat een appelboom in onze achtertuin.

Het ding is ongeveer 1 meter tachtig hoog. ’t Stelt dus echt niet veel voor, maar ik geef er nogal over op. Dat komt omdat het boompje ieder jaar meer vruchten afwerpt.

Ieder voorjaar sta ik vol verwachting op de eerste bloei te wachten, want -zo beweert men- als er veel bloemetjes aan de takken komen, dan wordt het een rijke oogst.

Van eenling tot weckfles

Vorig jaar hebben we op twee september de pluk ingezet. We zijn er zeker tien minuten mee bezig geweest. Het resultaat was een volle fruitschaal. Voor dit jaar heb ik alvast een hele dag gereserveerd in m’n agenda, want de takken zitten bomvol bloesem.

Binnenkort ga ik op zoek naar weckflessen en kilo’s suiker. Misschien moeten we zelfs wel een kelder laten graven onder het huis. Ik zou anders niet weten waar we alle glazen potten met ingemaakte appelmoes moeten laten…

Afkeer van de appelboom

Je zult dit jaar weer regelmatig een update van de appelboom krijgen. Ik begrijp best dat lang niet iedereen is geïnteresseerd in nodeloos geneuzel over langzaam groeiende appels. Als jij tot die groep behoort, sla dan de verhaaltjes met plaatjes van uitbundig groene blaadjes rustig over.

Er zijn ook lezers die er niet genoeg van kunnen krijgen. De eerste mails met voortgangsvragen zijn al binnen. Voor hen heb ik alle zestien verhalen van de afgelopen jaren even op een rij gezet. Jullie kunnen je dorst gaan lessen….