North Sea Jazz is een traditie geworden. Het begon jaren geleden met vriend Erik. Nu is het vaste prik.
Line-up
De organisatie had dit jaar voor een schitterende line-up gezorgd. Juist daardoor heb ik maar drie optredens gezien. Het feest begon met Caro Emerald (vrolijk en swingend), daarna volgde Norah Jones (perfecte CD-imitatie met weinig podiumplezier) en tot slot nog Tower Of Power (net als de vorige keer helemaal TOP).
Norah Jones
Ik had de spiegelreflex meegenomen met een 50mm lens. Een telezoom van 200mm werd zo’n gesjouw en ik was bang dat de beveiliging vragen zou gaan stellen. Uiteindelijk was er alleen een overijverige meneer bij Norah Jones die zei dat ik de camera weg moest stoppen. Vlak voor me stonden tenminste drie ‘cameramannen’ met enorme teletoeters en betere toestellen. Ik heb de meneer dus vriendelijk genegeerd en alsnog wat plaatjes geschoten.
Het diafragma moest erg groot (f2) om nog een redelijke sluitertijd aan te houden (1/60) bij iso 100. Ik heb uiteindelijk gekozen voor handmatige scherpstelling, want bij het veranderen van het kader zag ik onscherpte ontstaan. Veel foto’s zijn wel op het randje van onscherp, maar het is toch leuk om wereldster Norah voor m’n eigen camera te hebben gehad….
Lessen voor later:
- Neem gewoon de telelens mee naar NSJ. Er is (bijna) niemand die er bezwaar tegen maakt.
- Koop een camera die ook met hoge iso-waarden nog acceptabele foto’s maakt.
- Ga vroegtijdig de zaal in en zorg dat je dicht bij het podium een mooi plekje krijgt anders zijn portretten echt onmogelijk.
