Een tijdje geleden schreef ik op Facebook: “Dit weekeinde maakte ik voor het eerst in mijn leven kennis met een Waddeneiland. Een tikkie aan de late kant nu ik heb gezien hoe mooi het er is…” Behalve dit korte statement had ik ook nog drie foto’s toegevoegd. Die vond ik mooi en wilde ze delen met de digitale community.
Verschillende reacties
De reacties vlogen twee kanten uit. De ene groep vrienden sprak er schande van dat ik nog nooit naar de TV-tas was geweest. (‘TV-tas’ is het ezelsbruggetje dat ik vroeger leerde om de volgorde van de eilanden op te kunnen hoesten). De andere vrienden waren milder en spraken verzachtende woorden als: “Ze blijven wel liggen Gerard, dus neem je tijd.”
Duimpjes omhoog
‘t Is grappig om te merken dat het redelijk onvoorspelbaar is of de Facebookgebruikers gaan reageren op je tekst of op de bijgevoegde foto. Dat kun je wel enigszins afdwingen. Als je een tekst zonder foto, of een foto zonder tekst plaatst, dan ontstaat er nooit verwarring.
Ik vind die manier van communiceren nogal saai. Daarom zit ik altijd ijverig te broeden op een tekstje met een dubbele laag als ik een plaatje plaats. Bij mijn aankondiging van de foto’s op Texel had ik het redelijk sec gehouden. Het waren twee vrij neutrale ontboezemingen: 1. Ik ben voor de eerste keer in mijn zestigjarige leven naar een Waddeneiland geweest. 2. Ik vond het een mooie ervaring.
Niks dubbele lagen, woordgrapjes, of literaire hoogstandjes. Ik wilde graag de nadruk leggen op de foto’s, niet op de tekst. Anders had ik kunnen schrijven: “Wad was het prachtig!” Toch ging er iets mis, want mijn digitale vrienden reageerden nauwelijks op de foto’s.
Het maagdelijke Waddeneiland
Misschien zou -met die laatste, ietwat grappige variant- de nadruk desalniettemin meer naar de foto’s zijn gegaan. Mijn Facebookvrienden hadden weliswaar nooit geweten dat de Waddenzee als een maagd voor me was, maar de communicatie was wel eenduidiger geweest.
In mijn enthousiasme heb ik drie boodschappen de wereld ingeslingerd (1. de eerste keer Waddeneiland, 2. het was er prachtig, 3 wil je mijn foto’s leuk vinden?). En ja, dan weet je dat het fout gaat. Op de sociale media krijg je maar heel even aandacht en als je wit dat die paar seconden goed besteed worden, dan moet je echt heeeeeel erg to the point zijn.
Over twee weken begint de cursus Storytelling weer. Dan ga ik vertellen over de gecombineerde kracht van tekstschrijven en fotografie. Het is best lastig om die twee autonome grootheden op een goede manier te koppelen. Ik leer nog iedere dag een beetje bij.
