Het is december. We hullen ons in de cocon van korte dagen. Nostalgie viert hoogtij tijdens de Top 2000 en een enkeling voelt zich opnieuw gelovig op kerstavond. De hoopvolle blik op een frisse start schuiven we nog een paar weken vooruit, want zwelgen in voorbije tijden voelt best lekker.
Tot zover het poëtische proza. Niet alles is namelijk dennengeur en maneschijn. December eist van mij vreemdsoortige werkjes. Dingen die ik liever niet had gedaan, maar die in deze laatste maand van het jaar als een verplichting voelen. Het verleden moet worden aangeharkt. Ik geef je een voorbeeld. Niet lachen hoor, je zult het ‘een beetje dom’ gaan vinden.
365-dagenproject
Vanaf januari 2011 tot en met december 2015 schreef ik vrijwel dagelijks een blogje. Om preciezer te zijn: in 2011 sloeg ik nog wel eens een keertje over, maar de vier volgende jaren was het echt iedere dag raak.
Het was een monsterklus. Ik had mezelf ten doel gesteld om dagelijks een paar zinvolle woorden te schrijven en die te voorzien van een aansprekende foto. Het project heette ‘Babbels’. Wie verzint zoiets?
Halverwege 2015 begon de software -waarmee ik alles op het web zette- kuren te vertonen. De hoeveelheid data werd te groot. Ik had meer tijd nodig voor het oplossen van digitale problemen dan voor het schrijven en fotograferen. Het was ondoenlijk om zoveel houtje-touwtje gepruts vol te houden. Dat was behoorlijk balen, want inmiddels stond er een indrukwekkend dagboek online.
Handdoek in de ring
Op 1 januari 2016 lag de handdoek uiteindelijk in de ring. Ik stopte met de dagelijkse plaatjes en praatjes. Sterker nog: ik ben overgestapt op andere software met als gevolg dat er een nieuwe website gebouwd moest worden. Tienduizenden woorden en honderden foto’s verstopten zich opeens in de krochten van het wereldwijde web.
Je vraagt je inmiddels waarschijnlijk af wat dat allemaal te maken heeft met het domme werkje waar ik op dit moment mee bezig ben. Dat zal ik je vertellen.
Monnikenwerk in december
Pas geleden kwam ik toevallig terecht op die oude website (dat gammele ding bestaat nog steeds). Het klinkt misschien een tikkie pedant, maar ik vond dat er best een paar juweeltjes te vinden waren. Daarom ben ik begonnen met het verplaatsen van ongeveer 1.800 (achttienhonderd!!!!!) blogposts. Ze verkassen langzaam van de oude naar de nieuwe website. Zelfs monniken zullen zich afvragen of dit geen gekkenwerk is.
Lees een voorbeeld uit december 2015 over een goddelijke stem in een plashokje.
Dit soort fratsen verzin ik uitsluitend in december. Vorig jaar heb ik honderden oude elpees gedigitaliseerd. Het jaar daarvoor zijn al m’n boeken in een database verdwenen. Weer een jaar eerder heb ik wekenlang -op m’n knieën- foto’s liggen sorteren. En zo kan ik je nog een lange rij belachelijke decemberwerkjes voorschotelen.
Filosofietje
Alles draait in december om de orde van m’n eigen verleden. Waarschijnlijk is het -voor mij- de enige manier om m’n hoofd leeg te krijgen voor de uitdagingen van een nieuw jaar….
Toch overweeg ik volgend jaar december een lange vakantie te boeken, ver weg van computers, kelders, kasten en de rommelzolder.
Goede feestdagen alvast.
